တခ်ိဳ႕အေတြးအေခၚေတြက ဒိတ္ေအာက္သြားၿပီ
တခ်ိဳ႕အသိအျမင္ေတြက မိႈတက္သြားၿပီ လစ္သြားၿပီ ဂြမ္းသြားၿပီ
ဘဝမွာ အသစ္တပ္ဆင္စရာေတြ အမ်ားႀကီး အက္ဒိလုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး
ဖ်က္ခ်စရာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖည့္စြက္စရာေတြလည္း အမ်ားၾကီး
'အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ့္မယ္' ဟာ မနားတမ္းေျပာေနၿပီလား တိတ္ဆိတ္တုန္းပဲလား
အေရြ႔ေတြထဲ မ်က္လံုးေတြ ပိႆေလးနဲ ့ဖိခ်လို ့မရေအာင္ ၿပဴးထြက္ခဲ့ဖူးလား
ပါးစပ္ေတြတြယ္အပ္နဲ ့ဆြဲစိလို ့မရေအာင္ ၿပဲထြက္ခဲ့ဖူးလား
လား ေတြဟာ ကႏၱာရကို ျဖတ္သန္းလာေနတဲ့ လားေတြလို ဖတ္သူဆီ တံတားလွမ္းထိုးလိုက္တာလား
ၾကံ့ခိုင္မႈမရိွတဲ့ အေရးအသားဟာ ကြင္းထဲမွာ လဲလဲက်ေနမွာပဲ
ေလွ်ာထိုးဖ်က္ခံေနရမွာပဲ ဟာသ လို ဝိုင္းဟားေနၾကမွာပဲ
ကဗ်ာဟာ ငါ့တီးတိုးေဖာ္ ငါ့အိုးစားဖက္ ငါ့ဆရာ သူ႔ဆီမွာ သင္ယူစရာေတြအမ်ားအျပား
သင္လည္း သင္ယူႏိုင္ပါတယ္ လူမ်ိဳးမေရြးဘာသာမေရြး သင္ယူႏိုင္ပါတယ္
လုပ္ေဖာ္ကိုက္ဖက္တရုတ္ႀကီး ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အစက ဒီကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတာ
အဲဒီတရုတ္သတင္းစာသားေတြကို ငါနား မလည္ဘူး
သေကၤတေတြကပဲ ငါ့စိတ္ေပါင္ခ်ိန္ကို လာလာတိုင္းေနတာ
မင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ ဒီဂရီ ဘယ္ေလာက္ရိွလဲ
ဆီပူက ငါ့နားထဲကို ကပ္သီးကပ္သပ္ လာစင္တယ္
ေခြ်းစေခြ်းနေတြနဲ ့ပဲ လူ႔ေအာက္ပိျခင္းထဲက ႐ုန္းကန္ထၾကည့္တယ္ “ေတာက္”
အဲဒီ'ေတာက္'ကိုလည္း လက္မနဲ ့ေရာ ဖေနွာင့္နဲ ့ပါ ပြတ္ေခ်ၾကိတ္မြ
ေလေကာင္းေလသန္ ့နည္းနည္းေလာက္ ေခ်းပါဆိုတဲ့ မိုးၾကိဳးပစ္သံဟာ ေႏြေခါင္ေခါင္ၾကီး
လမ္းေပၚ ေငးမိေတာ့ အင္ဒိုမေလးရ့ဲ တင္ပါးေပၚ ကပ္ၿငိခ်ိတ္ပါသြားတဲ့ ဘဂၤလားေကာင္ရ့ဲ မ်က္ခြက္
ဝိုင္းဝိုင္းသီခ်င္းေတြ ဖြင့္မိတာ ေစာက္ရွက္ ပဲ
ရယ္သံစပ္ျဖဲျဖဲႀကီးေတြက ငါ့စိတ္ကိုပါ လာျဖဲတယ္
ဦးငွက္ၾကီးက်ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ တိတ္တိ္တ္ေလး ခိုးနားေထာင္လို႔
ကြ်တ္! ခက္တာပဲ ဆူးေတြ ေညွာင့္ေတြ အရိေတြ အရြဲေတြ
အေစးေတြ အမွ်င္ေတြနဲ ့လံုးေထြးရစ္ပတ္ လိပ္ၿပာ
i phone ၾကီးက ငါ့မ်က္နွာနား တဝဲဝဲ ငါ့တိုင္းျပည္ေပၚကိုလည္း နဂါးႀကီးက တဝဲဝဲ
နပိုလီယံ ကို သိလားဆိုေတာ့ NO တဲ့ ဟဲမင္းေဝး ကိုေရာဆိုေတာ့
ေခါင္းယမ္းတယ္ ကြန္ၿဖဴးရွပ္ ကိုက် တာေသာင္း*တဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ ဂ်လန္းဦးသန္႔ကို ငါ ေက်ာ္ပစ္လိုက္ရတယ္
ေတာ္ၿပီ မေန ့က စာသားေတြကို ဒီေန ့အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ ့နဲ ့ေပါင္းၿပီး
မနက္ၿဖန္ အတြက္ စုထားလိုက္ေတာ့မယ္
ကဗ်ာဟာ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္ဖို ့တစ္နာရီ ကားစီးၿပီး ၄၅ မိနစ္ေလာက္
ကြန္နတ္ၾကီးကို ထိုင္ကန္ေတာ့ခဲ့ရပါသတဲ့ ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ
ကိုယ္ဆင္ထားတဲ့ ဖရိန္ၾကီး သူတပါးေပၚ ပိမက်ေအာင္ဂရုစိုက္ဗ်ာ
'ကြ်န္ေတာ္တို ့စိုက္ထားတဲ့ group ဟာ စိမ္းလန္းစိုၿပည္လာပါၿပီ'ဆိုတဲ့ အခက္အလက္အရြက္
ဒိုေလး ဟတ္ထရစ္ ရတဲ့ညက ငါ ဂိုးေပါက္ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ စာလံုးတစ္လံုးမွ မရလိုက္ဘူး
စာလံုးဆိုမွ စလံုးက လင္းေဝအိမ္ဆီ ဖုန္းလွမ္းေတာ့
ဟဲလို! ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ဘာအၾကာင္း ညာအေၾကာင္း ကဗ်ာအေၾကာင္း
တခ်ိဳ႕ တံဆိပ္ေတြက ကဗ်ာေနာက္ လိုက္ကပ္တယ္
တခ်ိဳ႕ ကဗ်ာေတြက တံဆိပ္ေနာက္ လိုက္ကပ္တယ္
တံဆိပ္ေတြမွာ အဆိပ္အေတာက္ ကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ကိုယ့္ေက်ာေပၚက ခြာေတြကို ခြာခ်ပစ္ရမယ္
ၿငီးေငြ ့မႈ အေရခြံကို အေၾကးလွန္ပစ္ရမယ္
ေခတ္ကေမြးျမဴထားတဲ့ ေလဆင္ႏွာေမာင္းေတြ ဘဝထုႀကီးထဲ ဝင္ေမႊေနတယ္
လူေတြေၿပာေၿပာေနတဲ့ သုခဘံုက ဘယ္မွာလဲ ငရဲ နဲ ့နီးလား
လူငယ္ေတြက ဗဟိုခ်က္ေတြကို မဲ့/မ်ားလိုက္ၾကၿပီ
အခ်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးကို ကုလားဖန္ နည္းနည္းထိုးေပးရမလား
အနုပညာကေရာ အၾကမ္းခံတဲ့ပညာတတ္ရဲ႕လား
တေလာက ေဒါသသံေတြနဲ ့လွလက္ေနတဲ့ အေရးအသားေတြ
တဟုန္းဟုန္း ရုန္းၾကြ ခက္ထန္ ပဲ့တင္ ရိုက္ခတ္
သမိုင္းကို ဘယ္သူမွ ဖိုးတြမ္တီးလုပ္လို ့မရဘူး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ရြက္ၾကမ္းရည္ၾကိဳ ေကာင္မေလးရ့ဲ
အက္တင္ေလာက္ေတာင္ ေစာက္ေရးလုပ္မခံရတာ နာတယ္
ဗ်ာ! အနွစ္သာရေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္
ဗ်ာ! က်စ္လစ္မွဳမရိွ ေဖာင္းပြေနတယ္
ဗ်ာ! ဦးတည္ခ်က္ေတြ ေဝဝါးေထြၿပားေနတယ္
ကမၻာၾကီးကိုက အနွစ္သာရေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာပါဗ်ာ
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းၾကီးကိုက က်စ္လစ္မွဳ မရိွ ေဖာင္းပြေနတာပါဗ်ာ
လူသားေတြကိုက ဦးတည္ခ်က္ေတြ ေဝဝါး ေထြၿပားေနတာပါဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ္ဆက္မေရးေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားဘာသာ ဆက္ေတြးေတာ့
တာေသာင္း = မေလးရွားဘာသာစကား၊ မသိဘူးလို႔ အဓိပၸါယ္ရ
ဂ်လန္းဦးသန္႕ = ကြာလာလမ္ပူၿမိ့ဳတြင္းရိွ ဦးသန္ ့လမ္း
လင္းလက္တာရာ
၂၉၊၁၂၊၂၀၁၂
၆၊ ၅၊၂၀၁၅
No comments:
Post a Comment