Wednesday, February 11, 2015
ဧရာမမီးခိုးမိႈပြင့္ႀကီးေတြ
သူတို႔ေတြ ကမၻာဆီ ေရာက္လာၿပီးကတည္းက မျပန္ေတာ့
ဟီ႐ိုရိွးမားမွာ ပြင့္တယ္ ၊ အေ႐ွ ့ေတာင္အာ႐ွမွာ ပြင့္တယ္
ဥေရာပမွာ ပြင့္တယ္ ၊ လစ္ဗ်ားမွာ ပြင့္တယ္
အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ပြင့္တယ္ ၊ ဆီရီးယားမွာ ပြင့္တယ္
အေမရိကမွာ ပြင့္တယ္ ၊ အာဖရိကမွာ ပြင့္တယ္
တိုက္ႀကီး ၆ တိုက္စလံုးမွာ သူတို႔ပြင့္တယ္
ၿမိ့ဳေတာ္ႀကီးတစ္ခုလံုး တစ္စျပင္ႀကီးျဖစ္သြားေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ျပာပံုႀကီးျဖစ္သြားေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ေသြးသံရဲရဲ ေသပန္းေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အဆုတ္လိုက္အခဲလိုက္ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
မိသားစုေတြ၊ အသိုက္အျမံဳေတြ တစ္စစီတစ္ပိုင္းစီတစ္မႈန္႔စီ ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီး၊ ႏွလံုးသားမွာ အာဃာတမီးေတြ ေတာက္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
သမိုင္းတစ္ခုလံုး ညစ္ေထးစုတ္ျပတ္ ၾကည့္ရက္စရာမရိွေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုလံုး ကုန္းေကာက္စရာမရိွေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုး ရစရာမရိွေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ေမတၱာတရားေတြ ပြင့္တာေကာင္းတယ္ ၊ သူတို႔ပြင့္တာ မေကာင္းဘူး
အႏုပညာေတြ ပြင့္တာေကာင္းတယ္ ၊ သူတို႔ပြင့္တာ မေကာင္းဘူး
ျပတင္းေပါက္ေတြ ပြင့္တာေကာင္းတယ္၊ သူတို႔ပြင့္တာ မေကာင္းဘူး
ပန္းေတြပြင့္တာေကာင္းတယ္၊ သူတို႔ပြင့္တာ မေကာင္းဘူး
မေကာင္းေပမယ့္လည္း ပြင့္အားေကာင္းေနဆဲ သူတို႔
တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ အေလ့က်ေပါက္လာတာ မဟုတ္
လူေတြကပဲ သူတို႔ကို တကူးတက ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၾကတာ
သူတို႔မ်ိဳးေအာင္လာတာနဲ႔အမွ် လူသားေတြက မ်ိဳးတံုးေပးေနရပံု
ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္ ဘယ္သကၠရာဇ္ ေရာက္မွ သူတို႔ပြင့္တာ ရပ္မွာလဲ
သူတို႔မပြင့္ေအာင္ ငါတို႔ ဘယ္လိုပြင့္ရမလဲ
လင္းလက္တာရာ
26.10.2014
( ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာ ၁၀၀ ၊ ၂၀၁၅)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment