ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ စြန္႔ပစ္သြားတာက အစ

ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ စြန္႔ပစ္သြားတာက အစ
______________________________________



ဘယ္သူမ်ားေကာက္မလဲလို႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ
လူအနင္းခံၿပီးေစာင့္ေနတာပါ၊ အၾကာႀကီး
ေလက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကားလမ္းမေပၚ တြန္းခ်လိုက္တယ္
လြင့္သြား။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚ ကားေတြတစ္စီးၿပီးတစ္စီး
တက္ႀကိတ္သြား။ စြန္႔ပစ္ခံလိုက္ရတာေလာက္ေတာ့ မနာဘူး
ေလာကထဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္တတ္ဖို႔
ေလနဲ ့အတူ ကြၽန္ေတာ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရြ ့လ်ား
ဘယ္သူမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို သတိထားၿပီး ေကာက္မလဲ
ေခြးတစ္ေကာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေျပးလာ
တို႔ထိ၊ အနံ႔ခံ၊ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြား
ေနာက္ထပ္ေခြးတစ္ေကာင္ အေရာင္မြဲမြဲေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့
ေရာက္လာ။ တို႔ထိ။ အနံ႔ခံ။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ လွည့္ထြက္သြား
ေျခသံေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကားေနရတယ္
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာက္ပါလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္တယ္
ေျခသံေတြက ကြၽန္ေတာ့္ ေအာ္သံကို မၾကား
စည္ပင္ကားႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ အနားကေန ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္
ကြၽန္ေတာ့္ ေအာ္သံကို မၾကား။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕
လမ္းမထက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေလနဲ ့အတူ လြင့္ေနတယ္
တစ္လြင့္ၿပီးတစ္လြင့္၊ လြင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့လြင့္ေနလိုက္တာ
ေရေျမာင္းပုပ္ႀကီးထဲျပဳတ္က်ဖို႔ သီသီကေလး
သည္းထိတ္ရင္ဖို သီသီကေလး၊ သီသီကေလး လြတ္ေျမာက္လာ
လြတ္ေျမာက္ျခင္းရဲ႕အရသာကို အရသာေတြ ့လာ
ေလနဲ ့လြင့္ေနရတာကို ခိုက္လာ
ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးထဲ လြင့္ေနရတာကို ေပ်ာ္လာ
ဘယ္သူမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေကာက္ေတာ့ဘူးလား လို႔ ဝမ္းနည္းလာ
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာက္ဦးမလားလို႔
ျပတ္လုျပတ္ခင္ ေမ်ွာ္လင့္ႀကိဳးကေလးကို ထပ္ဆက္ေန
႐ုတ္တရက္ ၊ ေလၾကမ္းၾကမ္းႀကီး ေစာင့္ဝင္လာ
ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးပါ တုန္ခါသြား၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း
ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး လြင့္စင္သြား
တစ္လြင့္ ၿပီး တစ္လြင့္၊ စြန္ ့ပစ္ခံလိုက္ရတာေလာက္ေတာ့
မနာဘူး၊ တစ္လြင့္ျပီးတစ္လြင့္၊ သတိဝင္လာေတာ့
သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ၿငိေနတယ္
အဲဒီကတည္းက သစ္ရြက္ေတြ မရိွေတာ့တဲ့ သစ္ကိုင္းမွာ
သစ္ရြက္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနလာခဲ့တာ
သစ္ရြက္ေတြ ျပန္လည္စိမ္းလန္းလာတဲ့ ခုခ်ိန္အထိ။


လင္းလက္တာ႐ာ
14.9.2014
(ေအာ္သံမဂၢဇင္း၊ အမွတ္၁၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၅)

လူဦးေရ သန္း '' '' ေက်ာ္ဆံ့တဲ့ FORM ထဲ '' '' ေတြ ရိုက္သြင္း

လူဦးေရ သန္း ''         ''  ေက်ာ္ဆံ့တဲ့ FORM ထဲ ''         '' ေတြ ရိုက္သြင္း
____________________________________________



မ်က္ေတာင္အဖြင့္အပိတ္ထဲမွာ ' မိမိအျမင္' ျဖည့္ပါ
' မိမိအျမင္ ' ဟု ဆိုရာမွာလည္း သူတပါးအျမင္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ထည့္ပါ
ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းၾကီးကို နားေတာင္းပန္
ေခါင္းေပၚရြက္ ပခံုးနဲ ့ထမ္း လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္
ေက်ာသားရင္သားခြဲၿခားတာမဟုတ္ ၊ အေရြခြံ ခြာစုတ္တာပါ ဟက္ဟက္
အစပ္အဟပ္ဆိုတာ ဘဏ္ကဒ္ထဲကေန အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ၾကီး
မီးဖြားလာတာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ဟုတ္လည္း ဟုတ္နိုင္ပါတယ္
တံုးေအာက္ကဖား ျပားတဲ့ဖားလည္း ျပား ေဖာင္းတဲ့ဖားလည္း ျပား အာဟ အာဟ
အာ !  ဟ ေနျပန္ျပီ အတၱေဘာၾကီးကို ျပန္ေစ့
' ငါ ' ဟာ ဖဲ့ထုတ္လွီးျဖတ္ဖို ့ခက္တဲ့ အသားပို / လား
' ငါ '  ဟာ ဗိသုကာတစ္ခုလို မဟာမိတ္နည္းပညာနဲ ့
ေပါင္းစပ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဝိပစၥည္း / လား
' ငါ ' ဟာ ဗိုင္းရပ္စ္ကူးစက္ခံ စိတ္ဆဲလ္ အဖြဲ ့အစည္း / လား
ဒီဆက္တင္ၾကီးကိုပဲ မရိုးနိုင္ မအီနိုင္ တင္ဆက္ ျပသ ဖတ္ရွဳ ခံစား သံုးသပ္
ကဗ်ာဟာ ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ ''         '' ခ်က္နဲ ့ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနတယ္
ဒီမ်က္ေတာင္ အဖြင့္အပိတ္ထဲမွာလည္း အေရအတြက္ ကြဲျပားျခားနားနိုင္ပါတယ္
ကြဲျပားျခားနားျခင္းမွ ဗူးေပၚသလို ေပၚလာသူ သက္တံ့ကေလး
မ်က္ေတာင္ အဖြင့္အပိတ္ဆိုသည္မွာ '' မ်က္ေတာင္ တဆံုး ' ဖြင့္' ၾကည့္ပါ
မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္ ' ပိတ္' မၾကည့္ပါနဲ ့''
ဘာသာစကားရဲ့ အရပ္ေဒသအသီးသီးမွ ယဥ္ေက်းမွဳ အမ်ိဳးမ်ိဳး
အဖူးအငံုအပြင့္ အသီးအေစ့အေညွာင့္ သစ္ျမစ္သစ္ဥသစ္ဖု
အကိုင္းအခက္အလက္အရြက္အညႊန္ ့စသျဖင့္
ျမစ္ပြားနာဟာ ေျမသားနက္နက္ထဲကို အဝီစိတြင္းတူးသလို တဂီးဂီး
သတၱဳေရာင္ေျပာင္လက္လက္ အာဏာမိလႅာေၾကာၾကီး ပန္းထြက္လာ
ရယ္စရာ ကင္မရာ ၃၆၀ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ   ခြိခြိ
ရန္ကုန္စပယ္ယာလို  ျဗစ္ခနဲေထြးလိုက္တဲ့ ကြမ္းတံေတြးဟာ အခ်စ္လား
လိွဳင္းသံၾကားလို ့ဝင္ခါနီး ေနလံုးနီနီၾကီးကိုပါ ၾကက္ဥလို ေၾကာ္ပစ္လိုက္တယ္
ဒီေနရာမွာ အေတြးကို ကစားမယ္
ေနလံုးနီနီၾကီးကို ၾကက္ဥေၾကာ္ထဲက ျပန္ထုတ္မယ္
အေနာက္မိုးကုတ္ကေန အေရွ ့စက္ဝိုးဆီ အိပ္စ္ပို ့စ္ ျပန္လုပ္မယ္
ျပန္ယူမယ္ ျပန္ပို ့မယ္ ဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ လုပ္ခိုင္းမယ္ တန္ ့ခိုင္းမယ္
ေမာရင္ ေနလံုးနီနီၾကီးကို ခြ စီးျပီး ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းမွာ ေက်ာင္းမယ္
ေနာက္၊ ေအာ္ခ်င္တာေတြကို ေအာ္ျပီး ပုလင္းထဲစုထည့္
အဖံုးလံုေအာင္ပိတ္၊ လိွဳင္းသံေတြ ရွိရာ ပစ္ထည့္လိုက္ရံုပါပဲ
ေရသူမေတာင္ အိပ္မက္ထဲ ေခြေခါက္ပါလာနိုင္ပါတယ္
ငါးမွ်ားေတြဟာ လွ်ာေတြဆီ မလာေတာ့ဘူး၊
လွ်ာေတြကပဲ ငါးမွ်ားေတြဆီ သြားရည္တျမားျမား သြားတြား
အခန္းတံခါးကို ရုတ္တရက္က လာေခါက္မွ  စားပြဲေပၚ
ေမွ်ာ္မွန္းလစာေတြ က်န္ခဲ့တာ သတိရတယ္၊ သူ ့နည္းဗ်ဴဟာထဲမွာ
ကိုယ့္ရိုးရိုးသားသား VIEW ေတြ တိမ္းေစာင္းေမွာက္ကုန္တယ္
လက္ဖဝါးထဲ မီးပြားေတြ ထည့္ေခ်မိတဲ့အထိ ကူးမိတဲ့စိတ္
စကားလံုးေတြကိုထမ္းျပီး ဟိုဘက္ကမ္းမွ သည္ဘက္ကမ္းသို ့ကူးမိတဲ့စိတ္
ဆံပင္ေတြ ဒုစရိုက္ရွည္လာတယ္ လက္သည္းေျခသည္းေတြ
ကတၱရာလမ္းမၾကီးလို ဆန္ ့ထြက္လာတယ္
တိုတိုဝင္ေနတဲ့ ပူပူေႏြးေႏြး ဖင္စီခံ လူ ့ဘဝေလး
တျဖည္းျဖည္း အျဖဴထည္ေလး လံုးပါးပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားပံုေလးကို
ကြန္ပ်ဴတာထဲထည့္ စခရင္ေပၚ ျဖဲယဲရွာ
ေခတ္စနစ္အဆင့္ျမင့္ အေဆာက္အအံုၾကီးအတြက္ လူသားေတြဟာ
အုတ္ၾကားညပ္ေနတဲ့ သဲေတြ ၊ သစ္ခြဲရံုပါးစပ္ျပဲၾကီးထဲက လႊစာမွဳန္ ့ေတြ
' ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ' ကို ပင္စည္ကေန ကိုင္လွဳပ္ၾကည့္တယ္
' ရွဥ့္လည္းကိုက္တယ္ ပ်ားလည္းတုတ္တယ္' ေတြ ေၾကြက်လာတယ္
မစင္လူးထားတဲ့လက္ၾကီးနဲ ့ငါတို ့ျမစ္ကို လာမခူးနဲ ့
နာဆာက ျမင္နိုင္ပါတယ္ နာဆာက မျမင္နိုင္ပါဘူး
အိမ္တြင္းေရးအရွဳပ္ထုပ္ၾကီးကို မိတ္ကပ္ထူထူလိမ္းေပးျပီး
ဘာရတု ညာရတု စင္ေပၚ ခပ္တည္တည္ တင္ေပးလိုက္ၾကတယ္
လက္ခုပ္သံေတြဟာ လက္ခုပ္ထဲက ေရေတြေပါ့
တည္ခင္းဧည့္ခံထားတဲ့ ညစာထဲမွာ
ၾကက္အသည္း ဝက္အသည္းေတြ /မဟုတ္ဘူး
ေျခသည္းလက္သည္းေတြ

လင္းလက္တာရာ
1.8.2013
(Faces မဂၢဇင္​း ၊ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၃)

ေစခ်င္ပါတယ္ ေစခ်င္ပါရဲ႕လား

ေစခ်င္ပါတယ္ ေစခ်င္ပါရဲ႕လား
_______________________

´အိပ္မက္ကၾကိဳး' ကို အိပ္မက္က ' ၾကိဳး' လို ့
အဓိပၸါယ္လုပ္ယူ ေမြးျမဴလိုက္ပါတယ္
အိပ္မက္က ' ၾကိဳး' ဟာ ဘလိုင္းၾကီး ဝင္တိုးတယ္ လာျငိတယ္
လာပတ္တယ္ တစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္
ဘာၾကိဳးလဲဆိုေတာ့ အီလက္ထရစ္ေရွာ့ခ္
စေပါ့ေတြ ျပြတ္ခဲပိတ္က်ပ္ထူပိန္းေနတဲ့ ျမိ့ဳျပဖန္သားျပင္ၾကီး
စိတ္ရွည္ရွည္ လွန္း/ လွမ္းထားတဲ့ ရင္လင္းတန္းမွာ
ထူးမျခားနားေတြ လာနားေနတယ္ နားပါေစ
ဒဲ့ရွဴးဝါးၾကီး လြမ္းေနတဲ့ ကိစၥဝိစၥ
အသံ အသံခ်င္း ခ်စ္/ ျခစ္မိရာကေန မီးပြားေတြ ေမြးဖြား
ညာဘက္နားက သူ ့ဘာသာစကားကို နားေထာင္
ဘယ္ဘက္နားက သူ ့ေဝါဟာရေတြ ဆာေလာင္မြတ္ငတ္
ႏွလံုးသားမွာ နားေလး ႏွစ္ဖက္ရွိတယ္
မတည္ျမဲျခင္းပဲ တည္ျမဲပါတယ္လို ့
မတည္ျမဲၿခင္းက တည္ျမဲျခင္းကို ေျပာပါတယ္
သိသိၾကီးနဲ ့မိုးလင္း သိသိၾကီးနဲ ့မိုးခ်ဳပ္
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတာအုပ္နဲ ့ကမၻာ
ခင္ဗ်ားကေရာ သစ္တစ္ပင္လား သစ္ခြဲစက္လား
စိတ္ထဲ ငွက္တစ္ေသာင္းထည့္ၾကည့္တယ္ ေခ်ာင္ေနတယ္
ေခ်ာင္လည္ခ်င္ပါတယ္ ေျပလည္ခ်င္ပါတယ္
ေခ်ာင္လည္ေစခ်င္ပါတယ္ ေျပလည္ေစခ်င္ပါတယ္
လူသားအားလံုးကို အံုးမလြဲေစခ်င္ပါ အံုးမစားေစခ်င္ပါ
'ခ်င္' ထက္ 'ေစခ်င္' ကို ကြ်န္ေတာ္ ပိုခ်စ္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို ့ကိုလည္း ပိုခ်စ္ ေစခ်င္ပါတယ္
အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ ေလာက
အဆီတဝင္းဝင္း သဲတရွပ္ရွပ္ လူ ့ဘံု
ေရၾကည္ေရေနာက္ ေရာတယ္ ေရၾကည္ေရေနာက္ မေရာဘူး
ဒီလိုအတူတကြ ယွဥ္တြဲစီးဆင္း
ဆင္းရဲၿခင္းဟာ ဆတ္ဆတ္လူးျပီး ခ်မ္းသာျခင္းဟာ ဆတ္ဆတ္ခါ ေနတာပါပဲ
ကြာလား ဘာကြာလဲ ဘယ္ေလာက္ကြာလဲ
အဆင့္အတန္းခြဲယူနိုက္တက္အက္ဖ္စီမွ အမ်ိဳးသားေကာင္းေဘာေကာက္
ဘာစီ လည္း အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ
ေျမေပၚေျမေအာက္ ေရေပၚေရေအာက္ သယံဇာတမ်ား
အျမန္လစ္  အျမစ္လွန္ခံရၿခင္း
အခြံခ်ည္းသက္သက္ ေျမပံု
နိုင္ငံေတာ္ၾကီးကို သာယာဝေျပာေစခ်င္ပါတယ္
ျပည္သူေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္
တိရစၦာန္ရံုထဲက ျပန္လာေတာ့ အေပ်ာ္ဘယ္ေလာက္သား ပါလာသလဲ
တိရစၦာန္ရံုထဲက ျပန္လာေတာ့ အေပ်ာ္ဘယ္ႏွပိႆာ က်က်န္ခဲ့သလဲ
လြတ္လပ္မွဳအရသာကို သက္ရွိအားလံုး အရသာေစခ်င္ပါတယ္
ူလူမ်ိဳးတံုးသတ္ဖ်က္မွဳေတြ စစ္ပြဲေတြ ေသြးျမစ္သကၠရာဇ္ေတြ
သေႏၶပ်က္က် ေစခ်င္ပါတယ္
' ေစခ်င္' ေတြ မမ်ားေသးပါဘူး နည္းပါေသးတယ္ နည္းပါးေသးတယ္
ခင္ဗ်ားဆီမွာေရာ ေစခ်င္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိလဲ
'ေစခ်င္' ေတြကို Share ေပးပါ
'ေစခ်င္' ေတြကို Like လုပ္ပါ  လိုက္လုပ္ပါ
ကဗ်ာေရးသူဟာ စာသားေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းရွင္ပဲ
ၾကက္ဝက္ေတြလိုေတာ့ မေရာင္းဘူး မသတ္ဘူး
စိတ္ခင္းစိမ္းစိမ္းမွာ ေက်ာင္းတယ္
ျပတင္းေပါက္ေတြ ဖြင့္ျပီး ေက်ာင္းတယ္
ခင္ဗ်ားလည္း ' ေစခ်င္ ' ေတြ ေမြးျမဴပါ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ' ေစခ်င္' ေတြ ေမြးျမဴမယ္
ေမြးေမြးျခင္းေတာ့ ' ေစခ်င္' ေတြ ဘယ္ပါလာပါ့မလဲ
ဒီလိုပဲ ေမြးျမဴရတာေပါ့  လုပ္ယူရတာေပါ့
ဒီအေရးအသားကိုလည္း လုပ္ယူေမြးျမဴလိုက္ပါတယ္
ကဗ်ာသူကဗ်ာသားအေပါငိးတို ့ခင္ဗ်ား

လင္းလက္တာရာ
5.8.2013

( ေခါင္းစဥ္ေပးသူ သစၥာမင္းအိမ္ ရဲ့ ' အိပ္မက္ကၾကိဳး' ကို စီးေမ်ာေရးသားျခင္း)

ပန္းဆိုးတန္း၊ က်ိဳက္​ထီးရိုးေတာင္ေပၚနဲ႔ ျျမေစတီေက်ာက္စာ

ပန္းဆိုးတန္း၊ က်ိဳက္​ထီးရိုးေတာင္ေပၚနဲ႔ ျမေစတီေက်ာက္စာ
___________________________________________

ကြန္ဆက္က်ဴရယ္ဆန္ဆန္ ခ်ိတ္ဆက္မိ ၊
ေက်ာ႐ိုးဆစ္ေတြလို ျပဳတ္ထြက္မသြားမီ
ေ႐ွးေရစက္ကို မ်က္ၾကည္လႊာထဲထည့္မိေတာ့
ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ ေ႐ွးေရစက္ေတြခ်ည္းပဲ
အရသာမဲ့မဲ့ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ တိမ္ေတြကို အရသာရိွရိွ ငံု႔ၾကည့္
ေၾကေၾကကြဲကြဲ ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ငံု႔ၾကည့္
႐ိုလာကိုစတာဘဝသံသရာ၊ သမိုင္းထဲက ရာဇကုမာရမွတဆင့္ လွည္းတန္း
လွည္းတန္းမွတဆင့္ ကြန္တမ္ပိုရာရီပန္းဆိုးတန္းဆီ
က်ီးပါးစပ္လိုဏ္ဂူထဲ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအေႂကြေစ့ေတြပစ္ထည့္
ျပန္က်လာ၊ လိုက္ေကာက္၊ မဝင္မခ်င္းျပန္ပစ္ထည့္
ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအေႂကြေစ့ဟာ ငါျဖစ္ေန
မဂၤလာပါ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေရႊေတာင္ႀကီးေပါက္ေနပါေသာပုဂံ
Google map ကိုဖြင့္ E-bike တစ္စီးနဲ႔ ရြက္လႊင့္
ေရႊစည္းခံု၊ ထီးလိုမင္းလို၊ မင္းအိုခ်မ္းသာ၊ ဗူးဘုရားနဲ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္
အေငးထဲ ေသာင္ထြန္းေနတဲ့ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕အိမ္ေ႐ွ႕စံမင္းသား ဧရာဝတီ
သမိုင္းနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈရနံ႔ေတြ သင္းေနေအာင္႐ိုက္ထားတဲ့ ဆယ္ဖီ
သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္နဲ႔ တရားဓမၼဆီ၊ လူငယ္နဲ႔ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆီ
ရန္ကုန္ဆီမွ ကုန္းထ႐ုန္းႂကြေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊
ေလာကဓံဒဏ္ရာအနာတရေတြထဲ စိမ့္ဝင္ေအာင္လိမ္းဖို႔
က်ိဳက္​ထီးရိုးေတာင္ေပၚက ေတာင္ဆိတ္ဆီ
စစ္ေရာစစ္ရဲ႕လား စစ္ေရာစစ္ရဲ႕လား၊ စစ္ေတြကေတာ့အစစ္ေတြပါပဲ၊
က်န္စစ္သားလိုဏ္ဂူေတာ္ထဲက နံရံေဆးေရးဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားထဲထိ လာေရး
ဘဝအသိအျမင္ေတြထဲထိ လာေရး၊ တကယ္ပါ
မင္းႏွလံုးသားထဲက Sunset ကိုျမင္ရဖို႔ သံုးႏွစ္သံုးမိုးေစာင့္ခဲ့ရတာ
မင္းႏွလံုးသားထဲက Sunset ကို
သံုးမိနစ္စာေလာက္ျမင္ရဖို႔ သံုးႏွစ္သံုးမိုးေစာင့္ခဲ့ရတာ
မ်က္ဝန္းေခ်ာက္ကမ္းပါးကေန ေ႐ွးေရစက္ေတြ
တစ္စက္ၿပီးတစ္စက္ ခုန္ခ်သြား

လင္းလက္တာရာ
28.4.2017

Live လႊင့္ျခင္း

Live လႊင့္ျခင္း
____________

လူ ့အဖြဲ႔အစည္းထဲ
လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး
ျမင္ျမင္သမွ်လိုက္add ေနပံုပဲ

ထူးဆန္းတာက ငါလည္း မ add  ငါလည္း accept မလုပ္မိဘဲ
ငါ့ friends list ထဲ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ေရာက္ေနမွန္းမသိ
ဒီထက္ပိုထူးဆန္းတာက
ငါ့ friends အားလံုးဟာလည္း သူ ့ friends ျဖစ္ေန

ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ Posts ေတြ
အဆက္မျပတ္တင္တယ္
တခ်က္တခ်က္ သည္းထိတ္ရင္ဖိုေတြ
လွမ္းလွမ္း tag တယ္

အခုလည္း ႏိုတီတက္လာ
ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာလည္း ႏိုတီတက္လာမွာပဲ
ဖြင့္ၾကည့္မိေသးလား

လူလုပ္ငရဲက ေသြးေအးေအးနဲ ့Live လႊင့္ေနတာ
လူ႔အဖြဲ႔အစည္​း ထဲ
လူလုပ္ငရဲက ေသြးသံရဲရဲ Live လႊင့္ေနတာ
ခင္ဗ်ား Like မိေသးလား

သူ႔ကို လူ႔အဖြဲ႔အစည္​းထဲကေန Block ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္
ခက္တာက သူ႔ကို Block လို႔မရ


လင္းလက္တာရာ
16-5-2017
(မင္းဘုန္းႏိုင္ ေပးတဲ့ေခါင္းစဥ္ကိုေရးပါတယ္)

သိစိတ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ အာရံုစိုက္ၿပီးစကားေျပာေနတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကြာလာေတာ႔

သိစိတ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ အာရံုစိုက္ၿပီးစကားေျပာေနတာ
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကြာလာေတာ႔
_________________________ လင္းလက္တာရာ

ေရ+ေျမ+ျခား= ရြက္ေျခာက္သစ္ပင္
ရြက္ေျခာက္သစ္ပင္မွာတစ္ရြက္တည္းစိမ္းလဲ့ေနေသာ အသံတိတ္ဆည္းလည္း
ရီဆိုင္ကယ္အလြမ္းမိုးသားေတြ ငါ့တစ္ေနရာတည္းကြက္ၿပီး
ထစ္ခ်ဳန္းေနလို႔ မင္းရင္ခြင္ထဲ ဝင္ေနလို႔ရမလား
ေရဆိုးေျမာင္းထဲေပါေလာေမ်ာေနတဲ့
စိတ္ေကာင္းစိတ္သန္႔ေလးကို ဆယ္ယူလိုက္တယ္
ငါ့ႏွလံုးသား မွာတပ္ဆင္ထားတဲ့ CCTV ထဲက မ်က္နက္ဝန္းေလး
သက္တံ့ကို ထပ္ပိုင္းခ်ိဳးၿပီး သူ ့အိပ္မက္ထဲ ထိုးစိုက္ပစ္လိုက္တယ္
သူ႔ေသြးျပန္ေၾကာထဲ ေတာက္ပေနတဲ့ ဥကၠာပ်ံဟာ ငါလို႔
ထင္ေယာင္ထင္မွား လင္းမိ
ငရဲဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ လာေရာက္ေနထိုင္
လူေတြကိုသူ႔ေျခေထာက္ႀကီးနဲ႔ လိုက္လံႏႈတ္ဆက္
ယဥ္ေက်းၿပီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေျပျပစ္တဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္
ခါးေထာက္ေမာက္မာေနတဲ့ ပိုက္ဆံ ကို ဦးၫြတ္ဝပ္က်ိဳးေနရသူမ်ား
အခါးခ်ည္းသက္သက္တစ္လိုင္း
အဆိပ္ခ်ည္းသက္သက္တစ္ပုဒ္ အနာခ်ည္းသက္သက္တစ္႐ုပ္႐ွင္
တ႐ုတ္ေတြ႐ွင္ေနပံုမွာ ဘယ္သူေတြဟာ အေသ
ဘယ္သူေတြဟာ မေသမ႐ွင္
အခက္အခဲေတြတစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ထိုင္ဖြာေနတာ
ဒြါရေျခာက္ေပါက္ထဲကေန အခိုးတလူလူထြက္လို႔
အဲဒီအခိုးတလူလူေတြဟာ အထီးက်န္တိမ္တိုက္ကေလးအျဖစ္နဲ႔
အေဝးကရြာကေလးဆီ သြားရြာလို႔
သိစိတ္နဲ႔မသိစိတ္ၾကားက ဟ ေနတဲ့ ေနရာလြတ္ကေလးထဲမွာေတာင္
ေနရာယူထားႏိုင္သူေလး
အာရံုထဲ အ႐ုဏ္ေတြ စိုက္ထားလိုက္တယ္
အ႐ုဏ္ထဲ အာရံုေတြ မီးထထေတာက္တယ္
ေဆးေၾကာသန္႔စင္ထားတဲ့ စိတ္ဟာ လူညႇီအိုင္ထဲ ေခ်ာ္လဲ
ၿပီးေတာ့ ေရာထိုင္ ပုထုဇဥ္​ေခ်ာ္ရည္ပူေတြ
အိမ္တြင္းေရးထဲ ေပါက္ကြဲေနတဲ့ မီးေတာင္
မိသားစု၊ ခ်စ္ေမတၱာ၊ အေဝးကြ်န္း၊ ေအာ္သံအက်ိဳးအပဲ့
သေဘာၤကိုခါးခါးသီးသီး ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ျမစ္၊
ပင္လယ္ထဲဝင္သြားၿပီး ျပန္ထြက္မလာေသးေသာ ၾကယ္တံခြန္
ဓါးစက္ထဲပါသြားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလို မဆံုစည္းရျခင္းမ်ား
နာမည္မွား ဆိုက္ကပ္လာတဲ့ စာေတြ
ဆာတယ္ ဆာတယ္
'စိတ္အဟာရေတြဆာတယ္' ဟာ ဒီခႏၶာရဲ႕အိမ္ပါပဲ
သစ္ကိုင္းေျခာက္ထပ္ပိုၿပီး ပိန္လွီေျခာက္ကပ္ေနရေသာ
တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆင္ဖိုနီညမ်ား
တစ္ရြက္တည္းစိမ္းလဲ့ေနတဲ့ အသံတိတ္ဆည္းလည္းေလး
ေႂကြက်သြားပံု စလိုးမိုး႐ွင္း

လင္းလက္တာရာ
9-5-2017

(ေခါင္းစဥ္- ညီမိုးေဆြ)

ေရြ႔လ်ားစရာဆိုလို႔ ငရဲ ရပ္ေငးစရာဆိုလို႔ ေကာင္းကင္

ေရြ႔လ်ားစရာဆိုလို႔ ငရဲ ရပ္ေငးစရာဆိုလို႔ ေကာင္းကင္
_____________________________________

ဟု
တျခားသူတူးေဖာ္ထားေသာ
ဂတ္စ္ေငြ႔ႏွင့္တူသည့္ ေခါင္းစဥ္အား
မိမိႏွလံုးသား၏ ေခါင္းေပၚ၌
ကဗ်ာမဆန္စြာ တင္ထားလိုက္၏
သင္
ကဗ်ာဆန္ဆန္ မီးရိွဳ႕လိုက
ရိွဳ႕ႏိုင္သည္

လင္းလက္တာရာ
8.5.2017

(ေခါင္းစဥ္-ရဲရင့္လမင္း)

အိုးထရက္​ဖို႔ဟာ ငါ့လူငယ္ဘဝရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ

အိုးထရက္​ဖို႔ဟာ ငါ့လူငယ္ဘဝရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ
_____________________________________

ျမက္ခင္းစိမ္းျမကို ငါ့ၿဂိဳဟ္ရံလေပၚ စိုက္ပ်ိဳးၾကည့္တယ္
WOW စိမ္းစိုစိမ့္လဲ့။ ဧရာဝတီဟာ ငါ့ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စီးေၾကာင္း။
အာ႐ွတိုက္ကို အိပ္မက္ထဲေရႊ႔ၾကည့္တယ္
မဆံ့ေလာက္ဘူးထင္ထားတာ ေခ်ာင္ေတာင္ေနေသး။
ႀကိဳးတန္းမွာ ခ်ိတ္နဲ႔တြယ္ၿပီးလွန္းထားတဲ့ ေရခဲေတာင္ကို ယူၿပီးဝတ္လိုက္တယ္
ေႏြးေနတာပဲ။ ၾကယ္ေတြဟာ ငါ့ေတာအုပ္။
ငါ့ေတာအုပ္ထဲက ေရတံခြန္ဟာ ခင္ဗ်ားဆီကတူးယူလာတဲ့
ကႏၱာရလြင္ျပင္။ အာရပ္ေႏြဦးဟာ ေဟာ့ဒီမိုးေရစက္ေတြေပါ့။
လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္ဟာ ဒံုးက်ည္ျဖစ္သြားၿပီး
ဗံုးခိုက်င္းဟာ သမိုင္းျပတိုက္ျဖစ္သြားတယ္
တ႐ုတ္ျပည္က လွ်ာနက္ႀကီးဟာ ငါတို႔ကို လွမ္းလွမ္းလွ်က္တယ္လို႔ ငါေတြးတယ္
ငါ့အေတြးဟာ သီလဝါဆိပ္ကမ္းမွာကုန္ထမ္းေနတဲ့ ႐ိုဒင္ရဲ႕႐ုပ္ထုဆီမွာ ရပ္သြား
ရပ္တယ္ဆိုတာ သြားတာ ။ အသားစိုင္ေတြဟာ မာရီလင္မြန္႐ိုးရဲ႕ ဂါဝန္ လို လြင့္လို႔
ပင္လယ္ဟာ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္၊ အျမည္းက ေနလံုးနီနီ
မီယာမီကမ္းေျခက သဲပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ဟာ ငါ့ဆံျခည္မ်ွင္
က်ားသားရည္ေပၚမွာ အေမဇုန္ေတာအုပ္တက္တူး။ တိရစၧာန္​ရံုဟာ လူလုပ္ေထာင္
ေတာင္အေမရိက ေဘာ္လံုးစေကးေတြ အေငြ႔တလူလူထြက္ေနတဲ့ ေသာက္လက္စေကာ္ဖီ
ငါတည္ေဆာက္ေနတာ ပဲရစ္ေမွ်ာ္စင္မဟုတ္
ပဲရစ္ေမွ်ာ္စင္ရဲ႕ထိပ္ဖ်ားမွာ ေျခဖ်ားေထာက္ရပ္ေနတဲ့ကဗ်ာ

လင္းလက္တာရာ
3.5.2017

သူ႔ကိုနားနားၿပီးဖတ္

သူ႔ကိုနားနားၿပီးဖတ္
---------------------------

သူ႔ႏွလံုးသားအျမန္လမ္းမေပၚမွာ ယာဥ္​တိုက္​မႈေတြခဏခဏျဖစ္တယ္ လို႔
အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမွာ ထင္​ထင္​ရွားရွား ေရးထားတယ္ AB ေသြးနဲ႔
ျခံထြက္သီးႏွံေလးေတြကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရိတ္သိမ္းေနတုန္း
ဝုန္းဆို အခါလြန္ဒုကၡတရားေတြ ရြာလာ
မေပ်ာ္ရႊင္မႈပန္းပင္ေလးေပၚ ရန္ကုန္နဲ႔မႏၱေလး တၿပိဳင္နက္ ပြင့္အာေနတယ္
ပြဲပ်က္​သြားၿပီ ကို တံစို႔ထိုး ကင္စားေနတဲ့ ပြဲေတာ္
ျပည္တြင္းစစ္ထဲ ေလးပံုသံုးပံု ျမဳပ္ဝင္ေနတဲ့
ေတာင္ေပၚလမ္းကေလးနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းကေလး
ႏွင္းရဲ႕ ပူေႏြးျခင္းနဲ႔ ေနရဲ႕ေအးျမမႈၾကား
မိုးဟာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ား ေက်ာက္ခက္ပန္းဆြဲလွ်က္
စိတ္စိတ္ခ်င္း စီးခ်င္းထိုးရာမွ မီးပြားမီးစမ်ား တဖြားဖြားလႊင့္စင္ပန္းထြက္ေနပံု
အေႏွးျပကြက္၊ အျမန္ျပကြက္၊ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျပကြက္ အျဖဴအမည္း ေဆးေရာင္စံု
မ်က္လွည့္ဆရာဟာ ေခါင္းတလားထဲ ၿမိ့ဳႀကီးကိုထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္နဲ႔
ၿမိ့ဳႀကီးဟာ ေခါင္းတလားထဲ ေသလိုက္ ႐ွင္လိုက္ မေသမ႐ွင္ျဖစ္လိုက္နဲ႔
ျမင္း႐ိုင္းေတြ အုပ္ဖြဲ႔နင္းျဖတ္သြားတဲ့ ျမက္႐ိုင္းေလးေတြရဲ႕နာက်င္မႈေတးသံ
ေကာင္းကင္ထဲမွာျမစ္ ပင္လယ္ထဲမွာတိမ္ေတြ
တိုက္ေလယာဥ္ေတြ သူ ့ရင္ဘတ္ေပၚ ပ်က္ပ်က္က်ေနတယ္ဆိုတဲ့
မထင္မ႐ွားေရးထားတဲ့စာသားကို ဘဝအလယ္တည့္တည့္ေလာက္မွာ ထပ္ေတြ႔တယ္
အခန္း၁၀ ။ လူအုပ္ႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီကို ႐ိုက္ခြဲေန
အခန္း၁၁ ။ လူထုႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီကို ထုဆစ္ေန
အခန္း၁၀နဲ႔အခန္း၁၁ ၾကားမွာ ႏွစ္ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ေနၾကာပန္းေလးရဲ႕ကြန္ဆက္မႈဟာ ကဗ်ာပဲ
လသာေဆာင္ေပၚ လရဲ႕အိုမင္းရင့္ေရာ္မႈအလင္းရည္ေတြ တစက္စက္စီးက်
ညအပုပ္ထဲ ညေမႊးပန္းကေလးရဲ ့ရနံ႔လည္း မထင္း႐ွားႏိုင္ေတာ့
ကိေလသာအေမွာင္ဟာ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့အေရာင္
နိဂံုး ။ သူ ​ေကာက္မိတဲ့သစ္ကိုင္းေျခာက္က
အိစက္​ညက္​​ေညာ ေနခဲ့ပါသတဲ့
ေျပာင္လက္ေပ်ာ့ေျပာင္းေနခဲ့ပါသတဲ့
ထြန္႔ထြန္႔လူးလြန္ ့ေနခဲ့ပါသတဲ့
အဆံုးမွာ သူ ဝွက္ထားခဲ့တဲ့ေခတ္ဟာ ေႁမြတစ္ေကာင္အျဖစ္နဲ ့လာခဲေန

လင္းလက္တာရာ
2.5.2017