Sunday, September 6, 2020

ပြည်တော်ပြန်ခန်း

ငါတို့တွေက ငါးတွေဆိုရင် သူတို့တေြက ပိုက်ကွန်တွေ
ငါတို့တေြက ကြွက်တွေဆိုရင် သူတို့တွေက ကြွက်ထောင်ချောက်တွေ
ငါတို့တွေက သစ်ပင်တွေဆိုရင် သူတို့တွေက တောမီးတွေ
အော်ပရာစီတေြက ငါတို့ကို ကိုက်ဖြတ်စားသောက်နေပြီ
ငါတို့ကို ခွေးတစ်ကောင်လို ချောင်ပိတ်ရိုက်နေပြီ
ငါတို့ရဲ့ ဝပ်ကျင်းတွေကို သံခြေကျင်းခတ်နေပြီ
သူတို့သောက်ဖို့ ရေကို ငါတို့ခပ်ပေးခဲ့တာတွေ
သူတို့စားဖို့သစ်သီးက်ို ငါတို့ခူးပေးခဲ့တာတွေ
ခုတော့ သောက်ရေထဲက အမှိုက်ကို ရေစစ်နဲ့ စစ်ထုတ်သလိုမျိုး
ငါတို့ကို သူတို့ စစ်ထုတ်နေပြီ
သစ်သီးထဲက သစ်စေ့ကို ဓားနဲ ့ကော်ထုတ်သလိုမျိုး
ငါတို့ကို သူတို့ ဓားနဲ ့ကော်ထုတ်နေပြီ
ရထားဂိတ်တွေမှာ ၊ ကားဂိတ်တွေမှာ
မြိ့ုထဲမှာ ၊ မြိ့ုပြင်မွာ
အလုပ်သမား တန်းလ်ားတွေမှာ
နေရာပေါင်းစုံမှာ ပိုက်စိပ်တိုက်
အစုလိုက်အပြုံလိုက် ကြိ ကုန်ပြီ
ကြက်ခြင်းထဲက ကြက်တွေကို တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ် မိကုန်ပြီ
ကူရာမဲ့ မျက်ဝန်းတွေ
မီးကျွမ်းသြားတဲ့ ရှုမျှော်ခင်းတွေ
ထပ်ပိုင်းကျိုးကျသွားတဲ့ မှျှော်လင့်ချက်တွေ
မျက်ရည်စက်လက် မိသားစု အပိုင်းအစတွေ
ပိုးစာပေါက်တွေနဲ ့အနာဂတ်ရွက်ခြောက်တွေ
ညတွေဟာ စစ်မြေပြင်နဲ ့တူပြီး
နေ့တွေဟာ အကြမ်းဖက်မှုတွေနဲ ့တူတယ်
ငါတို့ကို ဝိုင်းထားတဲ့ စည်းတွေဟာ တဖြည်းဖြည်းကျဉ်းလာပြီ
ငါတို့ကို ဝိုင်းထားတဲ့ မီးတွေဟာ တဖြည်းဖြည်းနီးလာပြီ
ထောင်ဒဏ်လား ၊ ကျိန်ဒဏ်လား
ထောင်ဒဏ်ရော ကျိန်ဒဏ်ရောလား
စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာမွာ ရမယ့် ဒဏ်ရာနဲ ့
ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာမွာ ရမယ့် ဒဏ်ရာ
လုပ်လက်စအလုပ်တွေကို ပစ်ချလိုက်တယ်
ကိုယ့်ပစ္စုပ္ပန်ကိုယ် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်ကြတယ်
'ရောက်တဲ့အရပ်ကနေ အိမ်ရောက်အောင်ပြန်မယ်'
မထူးဇာတ်တွေကို စက်နိုးလိုက်ကြတယ်
လိုင်းကား မစီးရဲဘူး ၊ သူတို့တွေက ကားဂိတ်မွာ
တက္ကဆီ မစီးရဲဘူး ၊ သူတို့တွေက တက္ကဆီ တွေကို တားကုန်ပြီ
နောက်ဆုံး ကိုယ်ပိုင်ကားတစ်စီးကိုပဲ
ဈေးကြီးပေးပြီး ငှါးလိုက်ကြတယ်
ဘဝရဲ့ စွန် ့စားခန်းတွေကို
ရီဟာဆယ် မပါဘဲ ၊ လူစားထိုးတင်ဆက်မှု မရှိဘဲ
Live ထုတ်လွှင့်လိုက်ကြတယ်
ဂျိုဟိုးကနေ ကွာလာလမ်ပူမြို့တော်ကြီးဆီ ရောက်ဖို့
ငါတို့ အနာဂတ်တွေကို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားရတယ်
ငါတို့ ရှု ့မျှော်ခင်းတွေကို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားရတယ်
ငါတို့ အိပ်မက်တွေကို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားရတယ်
ငါတို့ ဘဝတွေကို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားရတယ်
တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရတယ်
ကံကောင်းထောက်မစြာ ငါတို့ကို ထုပ်ထားတဲ့ ဖက်ဟာ ပေါက်က်မသြားသေး
ကွာလာလမ်ပူမြို့တော်ကြီးက သားရဲတွင်းကြီးလို ငါတို့ကို ဆီးကြိုတယ်
အောက်လမ်းပို့ဆောင်ရေးအေးဂျင့်လက်ထဲ
ရင်းဂစ်အထပ်လိုက်နဲ့အတူ ငါတို့ဘဝတွေကို ဝကွက် အပ်လိုက်ကြတယ်
ညနက်နက်ကြီးထဲ ထိန်ထိန်ငြီးနေတဲ့ မာကျူရီမီးတွေ
ကွာလာလမ်ပူ - ပီနန်း အဝေးပြေးလမ်းမကြီး
အေးစက်ချမ်းစိမ့်နေတဲ့ အဲကွန်းအောက်မွာ ပူခြစ်တောက်လောင်နေတဲ့ စိတ်တွေ
အဝေးပြေး ၂ ထပ်ကားကြီးပေါ်မှာ ငါတို့ဘဝတူတွေများစွာ
သတင်းပေါက်ကြားတာနဲ ့ဖက်နဲ့ထုပ်ထားတဲ့ ငါတို့ဘဝတွေဟာပေါက်က်တော့မှာ
ကံကောင်းထောက်မစြာ ပီနန်းမြေပေါ်ထိ ငါတို့ဘဝတွေ ပေါက်မက်သေး
သားရဲတွင်းကြီးနဲ့တူတဲ့ မလေးကျွန်းဆွယ်ကြီး ထဲက လွတ်မြောက်ဖို့
ငါတို့တွေ ကားနောက်ဖုံးလေးထဲမှာ
ငါတို့ဟာ သူခိုးဂ်ပိုးတွေပဲ
ငါတို့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး နဲ ့နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်နေတာ
ငါတို့ သမ္မတကြီး မသိဘူး
မလေးရှား ဝန်ကြီးချုပ်လည်း မသိဘူး
ထိုင်း ဝန်ကြီးချုပ်လည်း မသိဘူး
အသက်ရှုရတာ မဝတော့ဘူး
အောက်ဆီဂျင်ပေးပါ
ငါ့အောက်မွာ ငါ့ဘဝတူ တစ်ယောက်
ငါ့အထက်မွာ ငါ့ဘဝတူ တစ်ယောက်
ငါ့ညာဘက်ဘေးမှာ ငါ့ဘဝတူ တစ်ယောက်
ငါ့ဘယ်ဘက်ဘေးမှာ ငါ့ဘဝတူတစ်ယောက်
စုစုပေါင်း ဘဝတူ ၅ ယောက်
အသက်ရှုရတာ မဝတော့ဘူး
အောက်ဆီဂျင်ပေးပါ
ငါတွေးတယ် နောက် ၁၀ မိနစ်ဆို ငါသေပြီ
ငါ့လိုပဲ ငါ့ဘဝတူတွေလည်း တွေးမှာပဲ
ငါတွေးတယ် နောက် ၅ မိနစ်ဆို ငါသေပြီ
ငါ့လိုပဲ ငါ့ဘဝတူတေွလည်း တွေးမှာပဲ
ငါတို့ မသေမရှင် ဖြစ်နေတာ ငါတို ့သမ္မတကြီး မသိဘူး
ငါတို့ မသေမရှင် ဖြစ်နေတာ မလေးရှား ဝန်ကြီးချုပ်လည်း မသိဘူး
ငါတို့ မသေမရှင် ဖြစ်နေတာ ထိုင်း ဝန်ကြီးချုပ်လည်း မသိဘူး
နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားလို တိုက်ပိတ်ခံထားရတဲ့ ငါတို့ကို
ကားနောက်ဖုံး မြန်မြန်ဖွင့်ပေးကြပါ
နောက် မိနစ်အနည်းငယ်ဆို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားတဲ့ ငါတို့ဘဝတွေပေါက်က်တော့မှာ
ကံကောင်းထောက်မစြာ ငါတို့ဘဝတွေ ပေါက်မက်သေး
ကားနောက်ဖုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ထိုင်းနိုင်ငံထုတ် လေ ဟာ
ငါတို့ အသက်ကို ဆက်စေတယ်
ငါတို့ကပဲ အသက်ပြင်းတာလား
ငါတို့ သက်ပြင်းတွေ ကိုယ်စီချလိုက်ကြတယ်
စစ်ကြီးပြီးတော့ စစ်ကြီးထဲ ပြန်ဝင်ရတဲ့ စစ်သားတွေလို
သံတိုင်တွေ ကာထားတဲ့ ကားပြာကြီးဟာ
သံဆူးကြိုးအထပ်ထပ်နဲ ့အင်မီကရေးရှင်းထဲ ငါတို့ကို မောင်းသွင်းသြား
ဘဝတူတွေ ၊ ဘဝတူတွေ ၊ ဘဝတူတွေ
ငါတို့ ရှေ့မှာ ဘဝတူတွေ ၂၀၀ နီးပါး အထွက်
ငါတို့ ဘဝတူတွေ ၂၀၀ နီးပါး အဝင်
လူငယ် ၊ လူလတ် ၊ လူကြီး ၊ အမျိုးသမီး
ကိုယ်ဝန်ဆောင်၊ ကလေး နဲ ့နို့ဆို့ အရွယ်တွေ အပါအဝင်
ဘဝတူတွေ ပြဲတော်ကြီးတစ်ခုလို စည်ကား
ငါတို့နာမည် ၊ ငါတို့ လက်ဗွေ နဲ ့ငါတို့ မျက်နှာတွေကို
သူတို့ မှတ်တမ်းတင်လိုက်ကြပြီး
သေးရေလွှမ်းနေတဲ့ အချုပ်ခန်းထဲကို ထည့်လိုက်ကြတယ်
ပျို ့သူပျို ့၊ အန်သာအန်၊ မှိုင်သူမှိုင် ၊ ငိုသူငို ၊ ညည်းသူညည်း
အိပ်မရ ၊ လွဲမရ ၊ ညလုံးပေါက် ငုတ်တုတ်ထိုင်
မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းတွေမှာလည်း
အိမ်ပြန်မရောက်ဖြစ်ကြတဲ့ ဆယ်လ်မွန်ငါးတွေလို လူမျိုးပေါင်းစုံ ဘာသာပေါင်းစုံ
'တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဒီလောက်ဆိုးရွားတဲ့ ထမင်းမတွေ ့ဖူးဘူး' ဆိုတဲ့အသံတွေ
ဗိုက်ဆာနေတာတောင် ဘယ်လိုမွ စားမရ
သောက်ရမယ့် ရေကလည်း အိမ်သာထဲကရေ
အမေရေ ၊ အိမ်ထမင်းစစ်စစ် စားချင်တယ်
အဖေရေ ၊ အိပ်ရာစစ်စစ် မွာ အိပ်ချင်တယ်
ငါတို့ကို ငါတို့နိုင်ငံဆီ  ပြန်ပို့ပေးပါ့မလား ဆိုတဲ့ အငုံ့အနွမ်းစိတ်နဲ ့
ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားတဲ့ ငါတို့ဘဝတွေကို ရင်ဝယ် ပိုက်ထားရ
ငါတို့ကို ပိတ်ထားတဲ့ သော့ဂလောက်ကြီး ပွင့်သွားတယ်
'ဟေး' ဆိုတဲ့ သံပြိုင်အပျော်တွေဟာ
ငါတို့နိုင်ငံဆီ လမ်းညွှန်ပြပေးနေတဲ့ ဓူဝံကြယ်
အင်မီဂရေးရှင်း အဝမွာ
ငါတို့ ဘဝတူ ၂၀၀ နီးပါးအထွက် နောက်ထပ် ဘဝတူ ၂၀၀ နီးပါး အဝင်
မဲဆောက် - မြဝတီ ၊ ကားငါးစီး ၊ နာရီ ၃၀ ၊
မြင့်မားမတ်ဆောက်တဲ့ မဲဆောက် တောင်တန်းကြီးတွေပေါ်မှာ
ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားတဲ့ ငါတို့ ဘဝတွေဟာ
ထိုင်းလူမျိုး ဒရိုင်ဘာရဲ့ လက်ထဲမွာ
သတိတစ်ချက်လစ္တာနဲ ့ငါတို့ဘဝတွေအားလုံး
ချောက်နက်ကြီးထဲ ပြုတ်က်သြားမွာ
စလစ်တစ်ချက်ဖြစ်တာနဲ ့ငါတို့ ဘဝတွေအားလုံး
ချောက်နက်ကြီးထဲ မှောက်က်သြားမွာ
ကံကောင်းထောက်မစြာ ငါတို့ဘဝတွေ ပေါက်က်မသြားသေး
ငါတို့တွေဟာ တကယ့် သူခိုးဂ်ပိုးတွေပါ
ကိုယ့်မြေကိုယ့်ရေ ကို တိတ်တိတ်လေး ခိုးဝင်လာတာ
ငါတို့ သမ္မတကြီး မသိဘူး
ကိုယ့်မြေကိုယ့်ရေ ကို တိတ်တိတ်လေး နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်ဝင်လာတာ
ငါတို ့သမ္မတကြီး မသိဘူး
မြဝတီနယ်စပ်မြို့လေးဟာ ငါတို့ကို မပိုက်ထွေးခဲ့ပါဘူး
ငါတို့ကပဲ မြဝတီနယ်စပ်မြို့လေးကို ပိုက်ထွေးခဲ့တာပါ
မြဝတီနယ်စပ်မြိ့ုလေးဟာ ငါတို့ကိုဖက်မနမ်းခဲ့ပါဘူး
ငါတို့ကပဲ မြဝတီနယ်စပ်မြိ့ုလေးကို ဖက်နမ်းခဲ့တာပါ
ငါတို့ဘဝတွေကို ဖက်နဲ ့ထုပ်ထားစရာမလိုတော့ဘူး
အဲဒီဖက်တွေကို ငါတို့ ဖြဲလိုက်ကြပြီ
ရှေ ့မွာ အိနြေ္ဒရရ အန္တရာယ်အခန် ့သားနဲ့
မြင့်မားမတ်ဆောက်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ဒေါနတောင်တန်း
သင့်ကို ဖက်နမ်းဖို့ ငါတို့လာပြီ
ဘာဖက်နဲ့မှ ထုပ်မထားတော့တဲ့ ငါ့တို ့ဘဝတွေကို
သင့်အား ချစ်မြတ်နိုးစွာပေးပါရဲ့
သင့်လက်ပေါ်မှာ သေမယ်ဆိုရင်တောင် ငါတို့သေလို့ရပြီ
ငါတို့ သေပျော်ပြီ

လင်းလက်တာရာ
15.9.2014

Thursday, August 27, 2020

စိတ်ကို မိုးရေထဲ လှန်းထားလိုက်တယ်

စိတ်ကို မိုးရေထဲ လှန်းထားလိုက်တယ်
............................................................

မိုးက 
ငါ့ လွမ်းရိပ်တွေကို လာဆင်နေ
ဒီလို ပြိုပြိုကျနေတဲ့ 
အတ္တရောင်ကျဲကျဲ ​ညနေတွေ
စိတ်ကို မိုးရေထဲ လှန်းထားလိုက်တယ်

ယောင်ကိုင်းမို့အစ်နေတဲ့ ဖြစ်တည်ခြင်းထဲ
မပျော်ရွှင်ခြင်းသစ်သီးတစ်လုံး ကြွေကျနေ
ငါနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်

စိတ်ထဲ တစ်ခုခု ခုနေရင်မနေတတ်ဘူး 
ဒါ့ကြောင့် နေတတ်အောင် 
တစ်ခုခု နဲ့ ပြန် ခုထားရတယ်
ဥပမာ ကဗျာ

လေထုထဲမှာ မမြင်ရတဲ့ အသံတွေ ကြားရ
လူထုထဲမှာ မကြားရတဲ့ အသံတွေ မြင်ရ

ငါဟာ တိမ်မျှင်တိမ်စပဲ
ငါဟာ အိမ်ပြေးပဲ
လွင့်မျောနေရတာ ငါ့ဘဝ
အဆုံးမရှိတဲ့လမ်းတွေဟာ ငါ့ရဲ့အမည်နာမ

ဒီချောက်ကြီးထဲ ခုန်ဆင်းလိုက်ရင်
ညီမလေး ဆီရောက်မှာလား
ဒါမှမဟုတ် ဒီချောက်ကြီးထဲက ခုန်ထွက်လိုက်ရင်
ညီမလေး ဆီ ရောက်မှာလား

လောကထဲ
ဘယ်တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ
သောကမရောက်စေချင်ပါ

ဒုက္ခက ငါ့ဆီမလာခင်
ငါက ဒုက္ခဆီ သွားလိုက်မယ်
ဒါဟာ လူငယ်ပဲ
ဒါဟာ လောကဓံပဲ

တစ်နေ့နေ့တော့ 
ပို့သလိုက်တဲ့ ကိုယ့်မေတ္တာကို
ကိုယ်တိုင် ပြန်လည် လက်ခံရရှိမှာပဲ

နေမဝင်ခင်
ငါ့အတ္တထဲက ငါပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်

မိုးရေထဲ လှန်းထားတဲ့ ငါ့စိတ်တွေဟာ
ခြောက်သယောင်းနေတုန်းပဲ

#လင်းလက်တာရာ
27.8.20

Thursday, April 23, 2020

ကပ်ကြီးထဲ နေထိုင်ခြင်း

ကပ်ကြီးထဲ နေထိုင်ခြင်း
.........................................


ဖြစ်နိုင်ရင် ဘယ်မှ မသွားနဲ့
ဘယ်သူ့ဘဝထဲမှလည်း မသွားနဲ့

သေကောင်ပေါင်းလဲများစွာဟာ
ခေတ်အဆက်ဆက် ခေတ်မီနေတဲ့ ဖက်ရှင်

လူတွေကို Lockdown ချလိုက်တာ
ကမ္ဘာကြီး နည်းနည်းတော့ ကျန်းမာလာမှာပဲ

လူသွားလမ်းမတွေပေါ်
တိရစ္ဆာန်လေးတွေ ပျော်ပါစေ

လူ့အတ္တတွေရဲ့ကင်းလွတ်ရာမှာ
သဘာဝတရားကြီး လှပါစေ

အားနေရင် ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်
သရုပ်ဆောင်ထားတဲ့ ဒီဇာတ်ကားကို
တရားနည်းနည်းထည့်ပြီး ပြန်ကြည့်ကြည့်

"သေတစ်နေ့ နဲ့ မွေးတစ်နေ့ ကြား
အပူတပြင်း လူလားဆန်ခတ် ဗျာများနေကြပုံ 
အဖြူအမည်း ဆေးရောင်စုံ"

ဘာတွေ တွေးပူနေတာလဲ
ဒီကပ်ကြီးပြီးရင် နောက်ကပ်ကြီးတွေ လာဦးမှာ



လင်းလက်တာရာ

April, 2020

Saturday, April 4, 2020

ဘဝရထားကြီး ပျော်ပျော်စီး

ဘဝရထားကြီး ပျော်ပျော် စီး 
..............................................


စီးကိုမစီးရဘူး
ငါကချည်း တွန်းလိုက် ထမ်းလိုက် ရုန်းလိုက် ရွေ့လိုက်
လက်ပံပွင့်လေးတွေရဲ့စျာပနကို
နွေက စလိုးမိုးရှင်းနဲ့ ပြတယ်
ကမ္ဘာက ပြချင်ရာနဲ့ ပြတယ်
ကဗျာက ဘာနဲ့မှ မပြဘူး
Mask တပ်ထား တဲ့ နိုင်ငံတော်က ပြောတယ်
Stay at Home တဲ့
ငါ့မှာမှ အိမ် မရှိဘဲ
ထွက်လာတဲ့ အတ္တနေက ပြန်မဝင်တော့ဘူး 
သူ့ကိုယ်သူ ဓားမြှောင်တစ်ချောင်း အဖြစ်နဲ့
သူ့ကျောသူ အရသာရှိရှိ ပြန်ထိုးနေတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်း
မိသားစုဟာ စုမနေဘူး 
တစ်ယောက်တစ်မြေစီ ပြန့်ကျဲ
မျက်ရည်ဟာ ပုလဲဆိုရင် ငါက ကမာကောင်
မျက်လုံးတစ်ဖက်က ခဲရောင်ကိုမြင်ပြီး
တခြားတစ်ဖက်က ပန်းရောင်ကို မြင်တယ်
ငါ့စိတ်ဟာ ငါ့ဘူတာ ငါ့ခန္ဓာဟာ ငါ့ရထား
ငါ့သံလမ်းကတော့ ငါ့နှလုံးသား ပါပဲ
စီးမလား ဘေဘီ 


လင်းလက်တာရာ
4.4.2020

Friday, February 28, 2020

နွေဦးဟာ ရူးလောက်စရာ


နွေဦးဟာ ရူးလောက်စရာ
..........................................

ငယ်ငယ်က
လေဟုန်စီးနေတဲ့ 
သစ်ရွက်ခြောက်လေးကိုကြည့်ပြီး
ပျော်ခဲ့ဖူးတယ်
မြေပြင်ပေါ် ရှပ်တိုက်ပြေးနေတဲ့ 
သစ်ရွက်ခြောက်လေးကို ကြည့်ပြီး
ကြည်နူးခဲ့ဖူးတယ်
နွေဦးဟာ ရူးလောက်စရာပေါ့

နွေဦးဟာ တကယ်ရူးလောက်စရာပါပဲ
လေဟုန်စီးနေတဲ့ သစ်ရွက်ခြောက်လေးဟာ 
ငါ ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ
မြေပြင်ပေါ် ရှပ်တိုက်ပြေးနေတဲ့ 
သစ်ရွက်ခြောက်လေးဟာ 
ငါ ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ

မိသားစုအခက်အလက်ကနေ
ပြုတ်ထွက်လွင့်စင်ခဲ့ရတဲ့ နှလုံးသားသစ်ရွက်လေးမှာ
ရူးလောက်စရာ ဆွေးမြေ့နေရခြင်းတွေနဲ့


လင်းလက်တာရာ 
Feb.2020

Thursday, February 20, 2020

နာရီပတ်သူများ

နာရီပတ္သူမ်ား
..........................

ေသေနတဲ့ နာရီကို
မခြၽတ္စတမ္း ပတ္ထားသတဲ့
တခ်ိဳ႕က ဆယ္ႏွစ္
တခ်ိဳ႕က အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ 
တခ်ိဳ႕က အႏွစ္ သုံးဆယ္

ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့
ဘဝရဲ႕အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕ဟာ
စိတ္မွာ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ရွင္ေန

ငါ  သူတပါး
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ား
စိတ္မွာပတ္ထားေသာ စိတ္ပတ္နာရီမ်ား

တခ်ိဳ႕ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားရဲ႕စကၠန့္သံေလးဟာ
ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား

လင္းလက္တာရာ 
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၊ ၂၀၂၀

Saturday, January 25, 2020

မင္းေရွ႕က အခက္အလက္မွာဘယ္ႏွ႐ြက္ ေႂကြသြားၿပီလဲ သူငယ္ခ်င္း

မင္းေရွ႕က အခက္အလက္မွာ
ဘယ္ႏွ႐ြက္ ေႂကြသြားၿပီလဲ သူငယ္ခ်င္း
..........................................................

ေရတံခြန္ထဲ ခုန္ခ်သြားသူ ငါးကေလးလို
ေလာကႀကီးကို ေထ့ၿပဳံး ၿပဳံးတတ္တဲ့
မင္းရဲ႕ ျပက္လုံးေလးေတြလည္း
အေဝးဆုံးကို စီးဆင္းသြားတာ ၾကာၿပီ
အိပ္မက္ေတြကို ေျခရာခံဖို႔အတြက္
ရဲရင့္ျခင္းအေတာင္ပံေတြကို 
ေကာင္းကင္သစ္ဆီ ပစ္တင္လိုက္တဲ့မင္း
ၾကယ္ေတြမစုံေတာ့တဲ့ မိသားစုဓာတ္ပုံကို 
ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ေနတုန္းပဲလား
ေလာကဓံက
ငါတို႔ကို ႀကိဳးဝိုင္းထဲသြင္းၿပီး 
လူႀကီးလူေကာင္းလုပ္ေနတာ
မင္းေရာ အလဲထိုးခံေနရတုန္းပဲလား
နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုသလိုမ်ိဳး
မင့္အသံေတြ ရဲရင့္
မင့္လက္သီးေတြ က်စ္လစ္ေနပါေစ
ငါကေတာ့ ငါနဲ႕မေတာ္တဲ့ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႕
ျမစ္က်ဥ္းထဲ စီးေမ်ာ
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ အေတာမသတ္နိုင္ေသးဘူး
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့
စစ္မွန္ထားတဲ့ ေခတ္ကာလရဲဲ့
ယဇ္ေကာင္ေတြဟာ ငါတို႔ ေပါ့
မရခ်င္တာေတြလည္း ရခဲ့ရ
မေပးခ်င္တာေတြလည္း ေပးခဲ့ရ
ဒုကၡနဲ႕ တုတ္တျပက္ဓားတျပက္ 
လည္ပင္းဖက္ေပါင္းခဲ့ရ
မေကာခ်င္ဘဲ ေကာခဲ့ရတဲ့ စီးဆင္းျခင္းေတြ
မထြန္းခ်င္ဘဲ ထြန္းခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေသာင္ေတြ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ မေျပလည္မႈကို
တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ မွ်ေသာက္ခဲ့ၾကရတဲ့ ေန႕ေတြ
လြမ္းဖြယ္
ဝမ္းနဲ႕လြယ္ခဲ့ရတဲ့ မေအာင္ျမင္မႈေတြ
ငါတို႔က စိမ္းလန္းျခင္းဆီ
ခရီးထြက္ေနရတဲ့ ေတာင္ကတုံးေတြေလ
မင္း ႏွလုံးသားမွာ
ပန္းခင္းႀကီး ပြင့္ေနတာေတာ့ ငါျမင္ရဲ႕
ဘဝရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္မွာ
မင္း ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်ာင္းေနရတာနဲ႕တင္
ငါတို႔ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့တဲ့ ႏွစ္ေတြ
မိသားစု သစ္ပင္မွာ အခုတ္ခ်ခံရဲခဲ့တဲ့
သစ္ကိုင္းေတြဟာလည္း ငါတို႔ပါပဲ
အိမ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
ငါတို႔ဟာ အိမ္ေျပးေတြ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ အနစ္နာခံျခင္းဟာ
ငါတို႔ဆိုေနက် သီခ်င္းပါပဲ
အခု လူမႈ႕တိုက္ပြဲထဲ 
ငါတို႔ေတြ အလဲလဲအကြဲကြဲ
ေရွ႕မွာတင္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ 
က်က် သြားတာ
အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ပါ သားႀကီး
မင္းကို သတိရလို႔ ဒီကဗ်ာေရးလိုက္တာပါ
ေရာက္ရာေပါက္ရာ အရပ္မွာ
စိမ္းလန္းရွင္သန္နိုင္ပါေစ

#လင္းလက္တာရာ

Tuesday, January 14, 2020

ေလညင္းတစ္ပုဒ္နဲ႕ မုန္တိုင္းတစ္ရာ

ေလညင္းတစ္ပုဒ္နဲ႕ မုန္တိုင္းတစ္ရာ 
.......................................................


ပန္းအိုးထဲ
မိသားစုကို အလွစိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး
မိုက္႐ူးရဲတယ္
ကိုယ့္ခံစားမႈေလးနဲ႕ ကိုယ္
အိ​ပ္မက္ေတြ ထူတာ ဆန္းသလား
ေရာင္းရန္ရွိသည္ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးရဲ႕ ခက္ဆစ္ 
ေရာင္းရန္မဟုတ္ ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားကေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ 
နက္နဲမက္ေစာက္တယ္
နံရံက အက္ေၾကာင္းကို  မွ်ားသလိုမ်ိဳး 
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ေငြေၾကးက မွ်ားတယ္ 
ေငြေၾကးကို လူက မွ်ားတယ္ 
လူကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက မွ်ားတယ္ 
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဘာနဲ႕မွ်ားရမလဲ 
သူ႐ူးတစ္ေယာက္လို 
လေရာင္ကို ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္ထားမိေပါ့


လင္းလက္တာရာ 
21.8.08