ရြာ႐ိုး

ကံဇာတ္​ဆရာက ကတ္​ဆက္​ကို အက်ယ္​ႀကီးဖြင္​့​ေနသည္​။
'ဟဲလို အ​ေမ ​ေန​ေကာင္​းလား၊ သား ဒီလ အုိတီမ​ေကာင္​းလို႔ အဲဒါ '
​ေလၾကမ္​းတိုက္​​ေနသည္​။ ​ေညာင္​ရြက္​​ေတြ တဖြဲဖြဲ​ေႂကြ​ေနသည္​။
​ေညာင္​ကိုင္​း​ေတြ တစ္​ကိုင္​းနဲ ့တစ္​ကိုင္​း တ​ေျဖာင္​း​ေျဖာင္​း႐ိုက္​​ေနသည္​။
​ေညာင္​ျမစ္​​ေတြ​ေရာ ပုတ္​သင္​ဥ​ေတြ​ေရာ ​ေပၚကုန္​သည္​။
'စာဥ​ရယ္​ နင္​ မ​ေလး႐ွားသြားတာ​ေတာင္​ ၃ ႏွစ္​ရိွၿပီ ငါ့ဆီ စာ​ေလးတစ္​​ေစာင္​​ေတာင္​ မ​ေရးဘူး'
​ေလၾကမ္​းက အလစ္​ဝင္​ဝင္​တိုက္​သည္​။ မ​ေလး႐ွားပိ​ေတာက္​ပင္​​ေပၚက​
စာသိုက္​​ေတြ ျပဳတ္​က်သြားသည္​။ စာဥ​ေတြ ကြဲကုန္​သည္​။
'ငါ ႏြားမဟုတ္​ဘူး ဝိုင္​းစိန္​၊ ဒါ​ေပမယ္​့ ငါ ငါ ႏြားလုပ္​ပါရ​ေစ
နင္​့အ႐ွက္​နဲ ့အသက္​အတြက္​ ငါ ႏြားလုပ္​ပါရ​ေစ'
တစ္​ခါတရံ၌ ခ်စ္​ျခင္​း​ေမတၱာသည္​ ႏြားအုပ္​​ေပ်ာက္​​ေန​ေသာ ႏြား​ေက်ာင္​းသားကဲ့သို႔။
ႏြား​ေတြ​ေရာ လူ​ေတြ​ေရာ ယိုးဒယားသို႔ ဒလ​ေဟာ စီးဝင္​​ေနသည္​။
'ကိုရင္​ရယ္​ လွည္​းကို ျဖည္​းျဖည္​း​ေမာင္​းပါ တကတည္​း
႐ွင့္​လွည္​းႀကီးစီးရတာ ဖင္​​ေတြရင္​​ေတြကို ​ေအာင္​့​ေနတာပဲ'
'တတိယလိႈင္​းဆိုတာ ​ေဟာ့ဒီ ဖုန္​လံုးႀကီး​ေတြ​ေပါ့ မမိုး
​ေဟာ ဟိုက ႐ိုးျပတ္​​ေတာႀကီးက အသိမ္​းခံထားရတဲ့ လယ္​​ေျမ​ေတြ​ေပါ့
​ေတြ ့လား ဟိုမွာ မုန္​႔စိမ္​း​ေပါင္​းတံုးလို အလွီးခံထားရတဲ့ ​ေတာင္​ႀကီး​ေလ'
ဆြမ္​း​ေတာ္​ခ်က္​ရန္​ ထ​ေတာ္​မူပါ့ ဘြေႏၲာ သပၸဳရိသအ​ေပါင္​း သူ​ေတာ္​​ေကာင္​းတို ့​
ေအာ္​အီးအီးအြတ္​ ။ မႏွစ္​က ပန္​း​ေတာင္​ကိုင္​မ​ေလးသည္​ ယခု
ျခ​ေသၤ့တစ္​ပိုင္​းငါးတစ္​ပိုင္​းကြၽန္​းႀကီး​ေပၚတြင္​ ၾကမ္​းတိုက္​​ေနပါသည္​။
'ငါ အခု ရြာျပင္​က ​ေရနံပိုက္​လိုင္​းႀကီး​ေပၚမွာထိုင္​ၿပီး နင္​့ကိုလြမ္​း​ေနတယ္​
ဒီပိုက္​လိုင္​းႀကီးအတိုင္​း လိုက္​လာခဲ့ရင္​ နင္​နဲ ့​ေတြ႔ရမွာလား ၾကာညိဳ'
​ေနလည္​းညိဳၿပီ။ ​ေရလည္​း​ေျခာက္​ ၾကာလည္​း ​ေပ်ာက္​ၿပီ။
'နင္​့အ​ေဖ မဟုတ္​မခံလူ႐ိုးတံုးတိုက္​ႀကီးကို​ေလ သူတို႔ ဖမ္​း​ေခၚသြားၾကၿပီ'
ည​ေနခင္​းႀကီးတစ္​ခုလံုး မ်က္​ရည္​​ေတြနဲ ့ျပည္​့သြားသည္​။
​ေက်းလက္​သည္​ ​ေမာင္​း​ေက်ာက္​မွန္​ထားသည္​့ ၾကက္​ကဲ့သို႔။
ရြာ႐ိုးကို ဘယ္​သူ​ေတြ ႐ိုင္​းလိုက္​ၾကသလဲ။
ရြာအ႐ိုးကို ဘယ္​သူ​ေတြ ကိုက္​​ေနၾကသလဲ။


လင္​းလက္​တာရာ
15.10.2014

( ျဗဴးတီးမဂၢဇင္​း ၊ ဒီဇင္​ဘာ ၊ ၂၀၁၄)