လူေတြက ေအာင္ေသေအာင္သားကို စားတယ္
ေအာင္ေသေအာင္သားက လူေတြကို ျပန္စားတယ္
ႏွစ္ကာလေတြဟာ အႏွစ္တျခား အကာတျခား
ဆားပက္ခံရေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအဆီတဝင္းဝင္းမ်ား
ျမက္ပင္ေလးေပၚ တြဲလြဲခိုေနတဲ့ ႏွင္းရည္စက္ေလးနဲ႔
ေျမျပင္အကြာေဝးလို ဘဝတိုတိုေလး
ေနညိဳခ်ိန္ ကို ဗိုက္ခြဲၾကည့္တဲ့အခါ
အ႐ွင္လတ္လတ္ေနာင္တေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ခုန္ေပါက္ေန
အဲဒီေနာင္တအ႐ွင္ေတြကို တံစို႔ထိုးမီးကင္
ႏွင္းအတုေတြနဲ ့အင္ထုထားတဲ့ ပုထုဇဥ္မီးပံုပြဲ
တစ္ခါတရံ ဒီပရက္႐ွင္မီးပံုးပ်ံႀကီးစီးၿပီး
လွလွႀကီး ပ်က္က် လိုက္ခ်င္ပါသတဲ့
နာက်င္စရာထဲက လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္
ေနာက္ထပ္နာက်င္စရာေတြထဲ ထပ္ေရာက္ခဲ့ျပန္
မိုးလင္းခဲ့တာေတာင္
အေမွာင္က ေခါင္းထဲက မထြက္ေသး
မီးကြၽမ္းေနတဲ့သစ္ငုပ္တိုမွာ ဘယ္ေတာ့ ပန္းပြင့္လာမလဲလို႔
ေစာင့္္ေမွ်ာ္မိတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ
ေတာင္ထိပ္မွာ ေက်ာက္ခ် ရပ္နားခ်င္ေနတဲ့
သေဘၤာတစ္စင္းဟာ ငါေပါ့
ငါ့ကို တရားက်လို႔ထင္ရဲ႕
ေရးလက္စ ေဘာ့ပင္ေလးေတာင္ ဒိဌိ ျပဳတ္သြားတယ္
ခ်ီးယားစ္! ဒုကၡအခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္လိုက္ၾက
မျမဲျခင္းတရားဖန္ခြက္ထဲ မျမဲျခင္းတရားေတြ ငွဲ႔ထည့္လိုက္ၾက
ငါ့ေခါင္းေပၚ မစင္စြန္႔ခ်တဲ့ငွက္ဟာ
ငါ့အသိုက္အျမံဳဆီ လာနားတယ္
ေဆးသားပ်ယ္စျပဳေနတဲ့ မိသားစုဓာတ္ပံုေပၚ
ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေလာကဓံပူပူေတြ ေမွာက္က်သြား
တြဲေလာင္းႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ျဖစ္တည္မႈ အသားစိုင္မ်ား
လူ႔ေစ်းထဲ ေငြညီွနံ ့ေတြ တေထာင္းေထာင္း
ဆပ္ျပာဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း
ျဖဴမလာႏိုင္ေတာ့ေသာ ေခါင္းေပါင္းေတြရဲ႕ စ်ာပန
ငါ့အား နင္းသြားၾကေသာ လမ္းမ်ား
ေျဖာင့္ျဖဴးသာယာပါေစသား
လင္းလက္တာရာ
ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔ ၊ ၂၀၁၈
No comments:
Post a Comment