လူေဘာလံုးေတြ

လိမ့္ေနတယ္
႐ွင္ျခင္းေတြ တလိမ့္လိမ့္
မေသမ႐ွင္ေတြ တလိမ့္လိမ့္
လိမ့္ရင္းလိမ့္ရင္း ငိုလိုက္ရယ္လိုက္
ရယ္ေနရင္းတန္းလန္းနဲ ့ငိုရ
ငိုေနရင္းတန္းလန္းနဲ ့ရယ္ရ
ေတာ္ေတာ္ခြက်တဲ့ ေသာက္ဘဝႀကီး လို႔
လိမ့္ေနရင္း ေတာက္ေခါက္ ေအာ္ ေဟာက္ ေငါက္ငမ္းမိၾက
အဲဒီေသာက္ဘဝႀကီးကို
မင္းလည္းလိမ့္ရင္း ေသာက္
ငါလည္း လိမ့္ရင္းေသာက္
လိမ့္ေနရင္း မ်က္ရည္ကို ဝိုင္ေဖာက္ေနတဲ့
အိုဗာစီးက ေဘာ္ဒါႀကီးလည္းေသာက္
အိမ္ကြင္းမွာ အလဲလဲအကြဲကြဲလိမ့္ေနတဲ့ ညီေလးလည္းေသာက္
ႏွလံုးသားနဲ ့ရင္းၿပီး လိမ့္ေနရသူေတြ
ဦးေႏွာက္နဲ ့ရင္းၿပီး လိမ့္ေနရသူေတြ
ႏွလံုးသားေရာ ဦးေႏွာက္ေရာ ရင္းၿပီး လိမ့္ေနရသူေတြ
မိနစ္ ၉၀ စလံုး နာက်င္ ခဲ့ရၿပီးတာေတာင္ မလံုေလာက္
ေနာက္ထပ္ နာက်င္အခ်ိန္ပိုေတြနဲ ့ဘဝကို
လွလွႀကီးဆြဲဆန္႔ တည္ေဆာက္ထားပံုမ်ား
ေျခစစ္ပြဲ ထဲ တလိမ့္လိမ့္
ရံႈးထြက္ပြဲၾကပ္ထဲ တလိမ့္လိမ့္
တန္းဆင္းဇုန္ထဲ တလိမ့္လိမ့္
ဗိုလ္လုပြဲထဲ တလိမ့္လိမ့္
လိမ့္ေနရတာ ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား
လိမ့္ေနရတာ အဓိပၸာယ္ရိွပါရဲ႕လား
ျဖတ္နင္းဖို ့အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ေျခေထာက္မ်ား
ဟန္ေဆာင္ဒိုက္ထိုးေကာင္းေသာ ပင္နယ္တီမ်ား
တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း အနီကတ္မ်ား
လိမ့္ေနရတာ တန္ပါရဲ႕လား
လိမ့္ေနရတာ မွန္ပါရဲ႕လား
ရွင္ျခင္းနဲ ့ေသျခင္း ဂိုးေပါက္ႏွစ္ခုၾကား
လူးလားဆန္ခတ္ လိမ့္ေနတဲ့ လူေဘာလံုးေတြ

လင္းလက္တာရာ
26.1.2018

မ်က္လွည့္ဆရာ ရဲ႕လက္ထဲက ျပာေတြ

မ်က္လွည့္ဆရာရဲ႕လက္ထဲကျပာေတြ

ျပာေတြကို ပုဝါနဲ ့အုပ္ၿပီး ဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့
မီးေသြးေတြ ျဖစ္ေန
မီးေသြးေတြကို သူစားျပတယ္
စားရင္းစားရင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကေန
သစ္ရြက္ေတြ ထြက္လာ
သစ္ကိုင္းေတြ ေပါက္လာ
တျဖည္းျဖည္းနဲ ့သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ဟာ သစ္ပင္ႀကီးျဖစ္လာ
သစ္ပင္ႀကီးဟာ အေၾကာဆန္႔လိုက္တယ္
ႏိုင္ငံ့ေျမပံုနဲ ့တူလာ
သစ္ပင္ႀကီးဟာ တစ္ခ်က္ထရယ္တယ္
သူ႔ရယ္သံနဲ႔အတူ ငွက္ေတြဟာ သူ႔ပါးစပ္ထဲကေန
ပ်ံသန္းထြက္လာၾကၿပီး
သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ လာနား
သူ႔အပါးမွာ ပ်ံဝဲ
ထူးထူးျခားျခား ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ
အေဝးကို ပ်ံသန္းသြား
ျပန္လာတယ္
အထိတ္တလန္႔ ျပန္လာတယ္
ေၾကာက္လန္႔တၾကား ပ်ံလာတယ္
သူ႔ေနာက္မွာ လူတစ္စုပါလာ
ဒိုင္း ခနဲ
ေသနတ္သံၾကားရ
ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေလးခမွ်ာ သစ္ပင္ႀကီးေ႐ွ ့ေသြးအလူးလူးျပဳတ္က်
လက္နက္ကိုင္ေတြဟာ တဟားဟား ပြဲက်
ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေလးကို ကင္စားၾက
သစ္ပင္ႀကီးအရိပ္ေအာက္မွာ အနားယူၾက  
အနားယူၿပီးသကာလ
သစ္ပင္ႀကီးကို လႊစက္နဲ ့လွီးျဖတ္ၾက
သစ္ပင္ႀကီး ဝုန္းခနဲလဲက်
သစ္သားေတြကို အိတ္စ္ပို႔လုပ္ၾက
သစ္ကိုင္းေတြ နဲဲ႔ မီးပံုပြဲလုပ္ၾက
မူးၾက႐ူးၾက ကခုန္ၾက

အဲဒီေနာက္ ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ မိုးႀကီးသည္းလာ
မုန္းတိုင္းက်လာ
ေျမေတြၿပိဳလာ 
ေရေတြႀကီးလာ 
သဘာဝေဘး အႏၱရာယ္ ကပ္ဆိုးႀကီးက်လာ
အနက္ေရာင္ ပိတ္ကားႀကီးပါက်လာ 

မ်က္လွည့္ဆရာဟာ သူရဲ႕ျပကြက္ကို အဆံုးသတ္လိုက္တယ္

မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔

လင္းလက္တာရာ

ဘာအေရးလဲ

ေဟ့အခ်စ္
မင္းက ငါ့ကို အေရးမလုပ္ဘူး
မင္း အေရးမလုပ္ေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ
ငါ့ ရင္ နဲ ့ငါ့ တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲမယ္
ငါ့ ႏွလံုးသားနဲ ့ငါ တိတ္တိတ္ေလး မ်က္ရည္ဝဲမယ္
လြမ္းလို႔ ေႂကြက်သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေလးလို
ေျမေဆြးျဖစ္သြားတဲ့အထိ
တိတ္တိတ္ေလး ေဆြးမယ္
ဘာအေရးလဲ


လင္းလက္တာရာ
22.1.2018

တည္ရိွျခင္း

သူစိမ္းေတြၾကားထဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အခ်ိန္....

ညီမေလးရဲ့ေနရပ္လိပ္စာကို

Google map ထဲ ႐ိုက္ထည့္

Zoom ဆြဲၿပီး ႐ွာေဖြၾကည့္မိ....

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပါ
ျပန္လည္ေတြ ့ရိွ ....

လင္းလက္တာရာ

ေရေသာက္ျမစ္

ေရေသာက္ျမစ္

..................

ေျမသား မာမာေတြထဲ
ေခါင္းထိုး တိုးဝင္
ေက်ာက္သားအထပ္ထပ္ကိုလည္း
ေက်ာ္ျဖတ္ရဲတဲ့ သတၱိနဲ့
ဘဝတစ္ခုလံုးကို ေခါင္းမေဖာ္စတမ္း
နစ္ျမႇဳပ္ၿပီးေပးဆပ္မယ္
ျမတ္ႏိုးခ်စ္မက္ရပါေသာ
အကိုင္းအခက္အရြက္ေလး
စိမ္းလန္းဖို႔

လင္းလက္တာရာ

ေခ်ာင္း႐ိုက္ခံရတဲ့ ဦးေခါင္း

ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ရစရာမရိွေတာ့
ကြဲအက္ေၾကမြ

ေခ်ာင္း႐ိုက္သူဟာ
ဦးေခါင္းေပၚက မိသားစုကို ျမင္ခဲ့ပံုမရ

ဦးေခါင္းေပၚက မိသားစုပါ
ကြဲအက္ေၾကမြ



လင္းလက္တာရာ
ဇန္နဝါရီ္၊ ၂၀၁၈

လူခါး၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္

လူခါး၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္
.....................................................

ကိုခါး (လူခါး) ႏွင့္ မသိကြၽမ္းခင္က
လမ္းသစ္ဂ်ာနယ္မွာ ဂ်ိဳဟိုးေဆာင္ ဆိုသည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခဲ့ရသည္။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ မေလး႐ွားကို စေရာက္ခါစ  ရာဝမ္းၿမိ့ဳအစြန္က
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ အခန္းထဲမွာျဖစ္သည္။
ဘဝတူခံစားခ်က္ေတြမို႔ ကဗ်ာေလးကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္သြားခဲ့၏။
ကဗ်ာေရးသူက သိန္းေဇာ္ၫႊန္ ့။

ဂ်ဳိဟုိးေဆာင္
..................
့့
ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနၾကည့္
ကိုးရုိ  ့ကားရား  အဝတ္ေတြ  စေတြ  ့ရလိမ့္မယ္။

အဝင္ဝမွာ  ထင္ေနတဲ့ေၿခရာေတြက
နီေပါ၊ၿမန္မာ၊တရုတ္  ဒီဇိုင္းစုံေပါ့၊

ေလွကားတက္မွာလဲ
ဘယ္ေကာင္ေၿပးတက္ထားတာလဲ  မသိဘူး
ခုထိ. . .ေၿခသံေတြၾကားေနရတုန္းပဲ။

လွပ္စရာမလိုတဲ့  အခန္းတံခါးဝမွာ
ဧည့္ၾကိဳၾကြက္ကေလးက  တာဝန္မပ်က္ရပ္လို ့။

ေရမ်ား ေရႏိုင္  မီးမ်ားမီးႏိုင္ . . .တဲ့၊
ခု . . ၾကည့္ပါဦး  ဒီမွာ
ေရႊမ်ားေပမယ့္  ေရႊမႏိုင္ၾကတဲ့ဘဝ။

ယုံမလားေတာ့  မသိဘူး
အကုန္လုံး  အလြမ္းပုံၿပင္ေတြေၿပာလို။့

ထသူကထ ထုိင္သူကထုိင္
အခန္းေထာင့္မွာ လင္းတ မႈိင္ မႈိင္ေနတဲ့လူက
ေငြမပုိ ့နုိင္တာ   ငါးလရွိၿပီ . . .။

ဖြတ္ေက်ာ ၿပာစု လို ့ပဲ  ဆိုခ်င္ဆို
ခု . .ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလုံး  ငိုေနရတယ္.။

ဟုတ္တယ္. . ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလုံး
ေငြလိုေနၾကတယ္ . . .။

 သိန္းေဇာ္ညြန္ ့
 လမ္းသစ္ဂ်ာနယ္(မေလးရွား)၊၂၀၀၉

ကိုခါးနွင့္ သိကြၽမ္းမိေတာ့ သိန္းေဇာ္ၫႊန္ ့ဆိုတာ သူျဖစ္ေနသည္။ နာမည္အရင္းျဖင့္ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူ၏ပထမဦးဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူဟုလည္းေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အံ့ဩရ။
ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ထက္ ၅ႏွစ္ငယ္ေပမယ့္ ေဘာ္ဒါအရင္း သက္တူရြယ္တူလိုေပါင္းသည္။
ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို ကိုခါးဟုေခၚၿပီး သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုလင္း ဟုေခၚသည္။

ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ၏ အဖြင့္ ဟာ
ဂ်ိဳဟိုးေဆာင္ ကဗ်ာကို အမွတ္ရေစသည္။ ဂ်ိဳဟိုးၿမိ့ဳတြင္ ေအးဂ်င့္ေကာလင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၏ ဘဝေတြကို ဝတၳဳ႕ အစမွာ ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ိဳဟိုးမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားစြာရိွသည္။
ဂ်ိဳဟိုးေဆာင္ကဗ်ာထဲက စာသားလို ေရႊမ်ားေပမယ့္ ေရႊ မႏိုင္ၾကတဲ့ ဘဝေတြ သာ ျဖစ္သည္။
ေရႊ ဟု ေရႊျမန္မာမ်ားကို တင္စားေခၚေဝၚၾကေသာ္ျငား လမ္းခင္းသည့္
ေက်ာက္တံုးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးထားျခင္းမခံရေသာ ဘဝေတြျဖစ္သည္။
လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို တက္နင္းသြားဖို႔
ဝန္ေလျခင္းမခံရေသာ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြသာျဖစ္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို ့အားလံုး ငိုေနရတယ္
ဟုတ္တယ္
ကြၽန္ေတာ္တို ့အားလံုး ေငြလို ေနၾကတယ္"
ဂ်ိဳဟိုးေဆာင္ဟာ ကိုခါး၏ ဘဝခါးခါးထဲမွ လာေသာ ကဗ်ာျဖစ္ၿပီး
ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ဟာလည္း ကိုခါး၏ဘဝ ခါးခါး ထဲမွ လာေသာ ဝတၳဳ႐ွည္ျဖစ္သည္။
ကိုခါးအား ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
ေမးခဲ့ဖူးတာ သတိရမိသည္။ လူခါး လို႔ ဘာေၾကာင့္ေပးခဲ့တာလဲ ဆိုေတာ့
"ဘဝက ခါးတယ္ေလ ကိုလင္းေရ" တဲ့။

ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳ႐ွည္အစကို ဖတ္မိလိုက္တာႏွင့္ ဂ်ိဳဟိုးေဆာင္ ကဗ်ာကို
တန္းၿပီး အမွတ္ရမိျခင္းသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုခါးၾကားက သာမန္မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ေသာ
တိမ္မွ်င္တန္းကေလးျဖစ္သည္။ တိမ္မွ်င္တန္းကေလးလို လြင့္ေနသည္။

လမ္းခ်င္းတူလို ့လူခ်င္းေတြ ့ၾကသလို  ရင္ဘတ္ခ်င္းတူလို႔ ကဗ်ာခ်င္းစာခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္မိၾကသည္။ (အစ္ကို) ႐ိုးသက္၊ လူခါး၊ ရာဇာမ်ိဳး (အင္းကုန္း) ၊ ဆူးရဲ (လက္ပံတန္း)၊
ေမာင္ရဲမင္း (ပဲခူး)၊  မိုးဇက္(သခြတၱနယ္)၊ ဟိန္းစံ (ပဲခူး)၊ ညီလင္းႏိုင္၊ ရဲရင့္လမင္း၊ ေက်ာ္ဦးလိႈင္၊ ေဇာ္သူရ (ျပည္)၊ မင္းထက္တန္(ေရႊဘို)၊ လိႈင္ရဲေအာင္ (ျပည္)၊ ေနဝန္းနီ၊ မိုးျမင့္ရဲေနၿငိမ္း၊ မင္းခိုင္ျမဲ၊ မင္းလုလင္၊ စသည္ သျဖင့္ ကဗ်ာေရးသူ ကဗ်ာခ်စ္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင္ ့ဆံုၾကသည္။ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ျဖစ္ၾကသည္။
တစ္ေယာက္အနာ တစ္ေယာက္ ေဆးထည့္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေဝဒနာတစ္ေယာက္ ကုသခဲ့ၾကသည္။ ကဗ်ာခ်င္း လည္ပင္းဖက္ေပါင္းသင္းခဲ့ၾကသည္။ ဘဝအေမာေတြၾကားမွာ
ကဗ်ာေတြႏွင့္ ေနခဲ့ၾကသည္။  မေလး႐ွားကြၽန္းဆြယ္မွာ ကဗ်ာတူးေျမာင္းႀကီး ေဖာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဘံုကိုးဆင့္ကဗ်ာ ရြတ္ပြဲဟာ အမွတ္ရစရာေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။

အဲသည့္အခ်ိန္က ကိုခါးဟာ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ဝတၳဳ၏
အဓိကအစိပ္အပိုင္းျဖစ္ခဲ့သည့္ ဂိမ္းဆိုင္ထဲတြင္
မိသားစုအတြက္ ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဘဝကို
တိုက္ပြဲဝင္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ေန႔တိုင္းလိုလို ကြၽန္ေတာ္တို ့ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။
ေရးမိေသာ ကဗ်ာ ဝတၳဳမ်ား အား ဖုန္းထဲကေန ဖတ္ျပၾကသည္။ ေဝဖန္ၾကသည္။ ေထာက္ျပၾကသည္။ ဆရာၾကည္ေမာင္သန္း၏ အာ႐ွတိုက္ရဲ႕တစ္ေနရာအား ခံစားခ်က္အျပည့္ျဖင့္ ရြတ္ျပတတ္သည္၊ ဖုန္းထဲတြင္ ဂိမ္းဆိုင္ထဲက အသံဗလံမ်ားအား
အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ မၾကာခဏေျပာျပတတ္၍ ဂိမ္းဆိုင္အေၾကာင္းအား
ကြၽန္ေတာ္ပင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိရိွေနေလၿပီ။
ကိုခါးသည္ သူ႔ဘဝတြင္ ေတြ ့ၾကံဳခံစားသိရိွခဲ့ေသာ
ေလာကဓံတရားမ်ား၊ လူ႔သဘာဝ အဖြဲ႔မ်ားကို
စာ ကဗ်ာမ်ားအျဖစ္ ဇီဝဇိုးငွက္တစ္ေကာင္လို အန္ျပတတ္သည့္ေနရာတြင္ ထူးခြၽန္သည္။
ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲမွ ကာစီႏို ဂိမ္းဆိုင္ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားသည္
 စာေရးသူက်င္လည္ခဲ့သည့္ ေနရာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အေတာ္အသက္ဝင္ေအာင္
ေရးဖြဲ ့ထားသည္ကို ရင္သက္႐ွဳေမာဖြယ္ ေတြ ့ရိွရသည္။

မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရိွခဲ့သည့္
သူ၏ လူသြားလမ္း ဝတၳဳတိုေလးသည္ သူ အလုပ္လုပ္သည့္ ဂိမ္းဆိုင္ေလးကို
အေျခတည္ေရးဖြဲ ့ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္မိေသာ ဝတၳဳတိုေလးလည္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုခါးေျပာ၍ နားယဥ္ေနေသာ ကာစီႏို ဂိမ္းဆိုင္ေလးကို တည္ၿပီး
ကြာလာလမ္ပူည ကဗ်ာေလးေရးခဲ့ဖူးသည္။

ကြာလာလမ္ပူည
...................

တရားမဝင္အလုပ္သမားတစ္ေယာက္
တရားမဝင္ ကာစီႏိုဆိုင္ထဲ
တရားေတြ မ, ၿပီး ဝင္လာတယ္

( လင္းလက္တာရာ)

ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ၏ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ အဆိုးသည္ တရားမဝင္ဖြင့္ထားေသာ ကာစီႏိုဂိမ္းဆိုင္ထဲ ကို တရားေတြ မ, ျပီး ဝင္လာ သူ ျဖစ္သည္ ဟု ကြၽန္ေတာ္ ယူဆမိသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို ့သည္ ဘဝပင္လယ္ျပင္တြင္
ရြက္လႊင့္ေနရေသာ အိမ္ေဝးရြက္ေလွေလးေတြႏွင့္တူလွသည္။
ေရျခားေျမျခားတြင္ ေလာကဓံလိႈင္းတံပိုး မုန္တိုင္းမ်ား၏ ႐ိုက္ခ်က္က ျပင္း လွသည္။
လင္းလက္တာရာ၊ လူခါး၊ ရာဇာမ်ိဳး (အင္းကုန္း)
ကြၽန္ေတာ္တို ့သံုးေယာက္ေပါင္းၿပီး " ပင္လယ္ နဲ ့ပတ္သက္ေနတဲ့ ရြက္ေတြ " ကဗ်ာစာအုပ္ကို
ဆရာေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ အမွာစာျဖင့္ ဟီး႐ိုးစာေပကေန ထုတ္ေဝခဲ့ၾကသည္။
ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ စြန္ဂိုင္းဘလို႔ ့အက်ဥ္းသား ကဗ်ာ သည္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ ဇာတ္ေကာင္ ေက်ာ္ႀကီး အတြက္ ကိုခါး ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုခါးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ေက်ာ္ႀကီးအေၾကာင္းေျပာျပဖူးသည္။ ေက်ာ္ႀကီးအတြက္ကဗ်ာအား ဖုန္းထဲတြင္ စို႔နစ္စြာ ရြတ္ျပဖူးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္ဝဲခဲ့ရသည္။
ေက်ာ္ႀကီး အတြက္ ၊ ေက်ာ္ႀကီးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းခဲ့ဖူးသည္။

စြန္ဂုိင္းဘလုိ ့အက်ဥ္းသား
............................

ေက်ာ္ၾကီး
ညည အိပ္မက္ဆုိးေတြ မက္ေသးလား
ငါေတာ့ 
မင္းအထဲေရာက္သြားမွ
ေလာကၾကီးနဲ ့ပုိနီးလာသလုိပဲ
ဘီယာေတြ ကစ္တတ္လာတယ္
ပုိက္ဆံမက္ရတာ ရွက္တတ္လာတယ္
မင္း ဆုိေနက်
မ်ဳိးၾကီးရဲ  ့ရုိးရွင္းတဲ့ဘ၀ လုိ
ရုိးတြင္းခ်င္ဆီထဲက ရုိးရွင္းခ်င္လာတယ္
သူေဌးက မင္းကုိ ၿပန္မထုတ္ေပမဲ့
ငါတုိ ့ကုိ ဆက္ခုိင္းဖုိ ့
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထဲက တံငါသည္ ပုံၿပင္အတုိင္း
သူ ့စက္ေတြကုိ ၿပန္ထုတ္ထားတယ္
မင္းကုိဆြဲသြားတဲ့ ဆုိင္ထဲမွာ
အခု ငါက
မင္းကုိယ္စား casino အလုပ္သမားပဲ
ငါ့ဘ၀ကုိ ခဏခဏ ေလ်ာ္ေနရတုန္းပဲ
အရင္လုိ ေအာ္ေတြ ဆြဲတုန္းပါပဲ
ဓားၿမေတြလည္း အရင္လုိ တုိက္တုန္းပဲ
ငါတုိ ့လည္း အရင္လုိ မုိက္တုန္းပဲ
အဲဒီပင္လယ္ထဲ ဂ်က္စပဲရုိးနဲ ့ေတြ ့ေသးလား
ဆက္သြယ္လုိ ့မရတဲ့ ဧရိယာထဲမွာ
က်န္းမာေရး ဂရုစုိက္ပါ
ဘုရားတရား သတိရပါ
မိခင္ဖခင္ရဲ ့ဂုဏ္ေက်းဇူး ေအာက္ေမ့ပါ
ေရနဲ ့ေတြ ့တဲ့ အခါ ေရလုိက်င့္ၿပီး
မီးနဲ ့ေတြ ့တဲ့ အခါ ေရလုိပဲက်င့္ပါ
ငါတုိ ့ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အၿပာရာင္ကမၻာၾကီး မေ၀းေတာ့ပါဘူးကြာ
ကမၻာၾကီး အေရာင္ၿပာလာတဲ့ အခါ
ဇီ၀ဇုိး ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ ့ အန္ဖတ္နဲ ့တူတဲ့
ငါ့ ကဗ်ာကုိ ဖတ္ပါ
မင့္ ေဘာ္ဒါ ကဗ်ာ ဆရာ တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့
ငါလုပ္ေပးနုိင္တာ
မင္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ လြတ္လပ္ ဖုိ ့
ဆုေတာင္းေပးေနရုံသာ ။  ။                                                                             (လူခါး)

ကိုခါး ေျပာျပဖူးေသာ သူအခ်ိဳ ့ကို
ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲတြင္ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ျပန္လည္ေတြ ့ရိွရသည္။
ဂိမ္းဆိုင္မွ လက္ျပတ္တိုက္ေဂါ ႀကီးကို မျမင္ဖူးေပမယ့္လည္း
ကိုခါးေျပာျပဖူး၍ ရင္းႏွီးေနခဲ့ရသည္။ ထို လက္ျပတ္တိုက္ေဂါ ႀကီးကိုလည္း ဝတၳဳထဲတြင္ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ျပန္ေတြ ့ရသည္။ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ
ဒီပဲယင္းသား ေဇာ္ႏိုင္။ ဇိုင္ေနာ္ (ဒီပဲယင္း) ကေလာင္ျဖင့္ ကဗ်ာေရးေၾကာင္း ကိုခါး မိတ္ဆက္ေပးဖူး၍ သိခဲ့ခင္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ေတာ့
ဝတၳဳကိုဖတ္ရင္း မိတ္ရင္းေဆြရင္းမ်ားကို ျပန္လည္ေတြ ့မိသလို ခံစားရသည္။

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုခါး စတင္ ေတြ ့ဆံုသည့္ေနရာက
ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲမွာ ပါဝင္ေသာ ကိုတာရာယာကုန္တိုက္နားမွ ကုကၠိဳပင္တန္းမွာျဖစ္သည္။ ထိုကုကၠိဳပင္တန္းတြင္ က်ကြဲေနေသာ အသိုက္မ်ားရိွသည္။ အိပ္တန္းမပ်ံႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ အေတာင္က်ိဳးငွက္မ်ားရိွသည္။ မိသားစုဆီမွ
လႊင့္စင္ပဲ့ထြက္ခဲ့ေသာ ခုတ္သားစမ်ားရိွသည္။
မစီးဆင္းႏိုင္ေသာ ေရေသအိုင္မ်ားရိွသည္။
ဇာတ္တူသားစားေသာ သားရဲမ်ားရိွသည္။  ေရစုန္ေမ်ာေနေသာ ႐ွင္သန္ျခင္းမ်ားရိွသည္။
ၾကက္ျခင္းထဲက ၾကက္ေတြလို ဘဝမ်ားစြာရိွသည္။
ထိုအရာမ်ားကို သူ႔ႏွလံုးသားက ျမင္သည္။ စူး႐ွစြာ ျမင္တတ္သည္။ စာနာသည္။ စာထက္အကၡရာတင္သည္။ ရသေျမာက္ ေအာင္ဖြဲ ့သည္။
ထို ကုကိၠိဳပင္ေအာက္မွာ " ရင္ေဝးၾကယ္ " ကဗ်ာေရးခဲ့ဖူးေၾကာင္း
သူေျပာဖူးတာ အမွတ္ရမိသည္။ ထိုကုကၠိဳပင္တန္းသည္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲတြင္ ထိိ႐ွေသာ ဇာတ္ဝင္ခန္းတို႔၏ဆက္တင္ ျဖစ္ေနသည္။

ရီရီ။ ရီရီ ေပါင္းမ်ားစြာ မေလး႐ွားတြင္ရိွေနသည္။
ရီရီ႕ထက္ အျဖစ္ဆိုးေသာ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားစြာလည္း ရိွေနပါသည္။
ရြံစရာေကာင္းေသာေခတ္ဆိုးၾကီး ၾကားမွာ ေတြ ့ဆံု ခဲ့ၾကသည့္
အဓိက ဇာတ္ေကာင္ အဆိုးနွင့္ ရီရီၾကားက ခ်စ္ေမတၱာ သည္
သန္႔စင္ၾကည္လင္ ဝင္းပသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ခံစားရသည္။

ဝတၳဳထဲတြင္ စီးေမ်ာရင္း ဇာတ္ေကာင္အဆိုးသည္
စာဖတ္သူ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနသည္။
စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနသည္။
ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္ေနသည္။
အျခားတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနသည္။ ေသခ်ာသည္က အဆိုးသည္
ျမန္မာျပည္မွ ယိုစီးဖိတ္စင္က်လာေသာ လူသားအရင္းအျမစ္ စစ္စစ္ ေတြကို
ကိုယ္စားျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆိုး ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္သည္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္ရဲ႕ ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈျဖစ္သည္။

မေလး႐ွားသည္ ေငြတြင္းႏွင့္ေႁမြတြင္းမွားယြင္းႏိုက္မိႏိုင္သည့္ ကြၽင္းတစ္ကြၽင္းျဖစ္သည္။
ကိုရဲႏိုင္လို ဇာတ္တူသားစားေသာ ေအးဂ်င့္မ်ား၊၊ ေငြရရင္ ေဆးေတာင္
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သယ္ေပးေသာ ရဲမ်ား။
မိမိအလုပ္သမား အႏၱရာယ္ၾကံဳရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားတတ္ေသာ သူေ႒းမ်ား၊၊
မေလး႐ွားသည္ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္
အသက္အာမခံခ်က္မရိွေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေဆးကြဲေနေသာ မေလး ၆ေယာက္၏ လုယက္တိုက္ခိုက္ရန္မူျခင္းကို ခံခဲ့ရဖူးသည္။
အိုဗာစေတး မေျပာႏွင့္၊ အလုပ္ပါမစ္အမွန္ႏွင့္လူေတာင္ အဖမ္းခံ ေထာင္ခ်ခံရသည္။
၂၀၁၆ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇ ရက္ေန႔က ကြၽန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္အလည္တစ္လ ျပန္သည္။
အဲသည္ေန႔ည ၇ နာရီမွာ ပဲ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေသာ ဂ်ပန္ဆိုင္ ေအာ္ပရာစီ ဝင္သည္။
အိုသမား ၂ ေယာက္ႏွင့္ ပါမစ္အမွန္ ၅ေယာက္ စုစုေပါင္း ျမန္မာအလုပ္သမား ၇ ေယာက္ပါသြားသည္။ အမွန္ ၅ ေယာက္မွာ ၃ေယာက္က အျခားဆိုင္မွ
အခ်ိန္ပိုင္းလာဆင္းေသာ ဆားဗစ္ပါမစ္ ေတြ ႏွင့္ျဖစ္သည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က
စက္ရံုပါမစ္ေတြႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ဆားဗစ္ပါမစ္ ႏွင့္ ၃ေယာက္က ပါမစ္မွန္ေသာ္လည္း
ဆိုင္လိပ္စာ လြဲေန၍ အဖမ္းခံရသည္။ ဆိုင္လိပ္စာခ်င္းက တစ္လမ္းေက်ာ္သာ ျခားသည္။ အင္မတန္ ရင္နာစရာေကာင္းလွသည္။ က်န္ စက္ရံုပါမစ္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္မွာ
ဆားဗစ္လိုင္းတြင္ မိ၍ အဖမ္းခံရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သည္သာ သီသီကေလး လြတ္သြား၍ အင္မတန္ ကံေကာင္းလွသည္။ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ Pekan nanas အက်ဥ္းေထာင္ကို ေထာင္ဝင္စာ သြားေတြ ့သည္။ သူတို႔သည္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္က အဆိုးျဖစ္သည္။ သည့္ထက္ဆိုး ေသာ အဆိုးမ်ားစြာလည္းရိွသည္။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ဆံုၿပီး အရက္ေသာက္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က ေမွာက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဆက္ေသာက္သည္။ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကသည္။ လက္လြန္ၿပီး တစ္ေယာက္ေသသည္။ သတ္သူက လစ္ေျပးသြားသည္။ ေမွာက္ၿပီးအိပ္ေနသူ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္က်သြားသည္။ မေလးရဲေတြက သတ္ၿပီးထြက္ေျပးသြားသူကို ခက္ခက္ခဲခဲ လိုက္မ႐ွာေတာ့။ ေမွာက္ၿပီးအိပ္ေနသူကိုသာ လြယ္လင့္တကူ တရားခံအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ရေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ဝတၳဳထဲတြင္ ပါဝင္သည္။ အခုအခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တ ရေနမိသည့္ အရာလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္သည္ ဝတၳဳထဲတြင္ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္ ထည့္ထားေသာ ျဖစ္ရပ္မဟုတ္။ လက္ေတြ ့ ့ဘဝတြင္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ၂၄၊ ၅၊ ၂၀၁၂၊
ည ၉နာရီ ၄၅။ သည္ခံစားမႈကို ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ့သည္။ ၂၀၁၂၊ ေအာက္တိုဘာလထုတ္  ျပံဳးစရာ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရိွခဲ့သည္။

မင္းဖုန္းနံပါတ္ကို ငါ အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚ
.........................................

ေလထဲမိုးထဲ ဒုကၡေတြကို မီးညိွညိွေနရတာ
ငါတို႔အတြက္ကေတာ့ အရာရာဟာ ကုန္ၾကမ္း
မင္းခ်မ္းေနရင္ မင္းႏွလံုးသားထဲက ကဗ်ာေတြကို ဖက္ထားလိုက္ လူခါး
ငါတို႔ ရရိွခဲ့တဲ့ဘဝက ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႔မလြတ္တဲ့ သစ္ပင္
ဒဏ္ရာဆိုတာ ေျပာမနာဆိုမနာ အရက္ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းေလာက္ပါပဲကြာ
၂၄၊ ၅၊ ၂၀၁၂ ၊ ည ၉ နာရီ ၄၅
ငါ့ဖုန္းထဲက လြတ္က်သြားတဲ့ မင္းအသံ
ေနာက္ဆံုး လက္ခံရ႐ွိခဲ့တဲ့ message တစ္ခုနဲ႔
ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပ
ပစၥကၡဟာ မင္းမ်က္ႏွာတည့္တည့္ကိုမွ
ဘာလို႔ အေမွာင္ထိုးက်ရတာလဲ
ခု... ငါ့လက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္ေနတယ္
ငါ့ညေတြ ေအးစက္ေနတယ္
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ျပဳတ္ထြက္မသြားတဲ့ ေက်ာ႐ိုးဆစ္ေတြနဲ ့ငါတို႔
မိသားစုကို ထမ္းခဲ့
အႏုပညာကို ထမ္းခဲ့
မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ အိပ္မက္ေတြကို ထမ္းခဲ့
ခက္ခက္ခဲခဲ က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္
အသက္႐ွဴမဝတဲ့ ေန ့ရက္ေတြကို ထမ္းခဲ့
လူငယ္ပီပီ ေငြေနာက္လိုက္ခဲ့တယ္
လူငယ္ပီပီ ကဗ်ာေနာက္လိုက္ခဲ့တယ္
လူငယ္ပီပီ ႐ိုး႐ိုးသားသား မိုက္ခဲ့တယ္
ဆန္ေပးမွဆီရတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
ငါတို႔အရင္းအႏွီး ႀကီးခဲ့
ငါတို႔ေမတၱာတရားေတြ ႀကီးခဲ့
ငါတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ႀကီးခဲ့
အေၾကာင္းအက်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ဟာ
ငါတို႔ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ သမား႐ိုးက် ျပဇာတ္ႀကီးပဲ
ခု... မင္းမိေနတဲ့ မီးပြိဳင့္မွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ အမွန္တရားဟာ အေသအခ်ာ လင္းဖြဲ ့လာမယ့္ မီးစိမ္း
အခြံမာ မင္းစိတ္ဓာတ္ေတြအတြက္
မနက္ျဖန္ဆိုတာ အခက္အလက္အစံုနဲ ့
ဖူးပြင့္လာမယ္ ဆိုတာ ငါ ယံုတယ္။

(လင္းလက္တာရာ)

အဆိုးသည္ အမွန္တကယ္ ပဲ သံတိုင္ေတြထဲ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ အဆိုးသည္ သံတိုင္ေတြထဲမွာပဲ
မိသားစု ဆိုသည့္ ကဗ်ာ ကို မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ ေရးခဲ့သည္။

မိသားစု
........

ငါ့ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္က
နယ္စပ္ၿမိ့ဳတစ္ၿမိ့ဳရဲ႕ ဟမ္းဆက္ဆိုင္မွာ
ႀကိဳေငြ ယူထားျခင္းခံရ
ညီေလးက သူ႔စိုက္ခင္းနဲ႔သူ ပိုးက်လို႔
ႀကီးမွ အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့ အစ္မႀကီးကေတာ့
မိခင္ဘဝပီျပင္ဖို႔ ျမန္ႏႈန္းျမႇင့္ထားေလရဲ႕
ပါးျပင္ေပၚက လြင့္ပ်ယ္ေနတဲ့ သနပ္ခါးနဲ ့အေမ
ထိခ်က္မမွန္ေတာ့တဲ့ အေဖ့ဓါးခ်က္ေတြကို ေရေနတဲ့အခ်ိန္
ငါက ျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အလံုပိတ္အခန္းထဲမွာ။

လူခါး
( အကၡရာလမ္းကဗ်ာစာအုပ္မွ)

ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ထဲက
အဆိုးသည္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ ကမၻာမေၾက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအား
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ ေမးေၾကာေတြေထာင္ထေနေအာင္ ဆိုခဲ့သည္။
ကိုခါးေျပာခဲ့တဲ့ အသံက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အာရံုထဲမွာ
ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။

" ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ဆိုခဲ့တာဗ် ကိုလင္းရ "
" ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ဆိုခဲ့တာဗ် ကိုလင္းရ "

ကြၽန္ေတာ္မ်က္ရည္ ဝဲခဲ့ရသည္။

ကိုခါးသည္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေရးခဲ့ျခင္းမဟုတ္။ ဘဝႏွင့္ ရင္းၿပီး ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရင္ႏွင့္ရင္းၿပီး ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အေတြ ့အၾကံဳေတြ ႏွင့္ ရင္းၿပီး ေရးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အေရးအသားေကာင္းသည္။ ဇာတ္လမ္းအခ်ိတ္အဆက္မိသည္။ အခန္းဖြဲ ့စည္းပံု လွသည္။ လက္ကမခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရိွသည္။ ဇာတ္ေကာင္ စ႐ိုက္ပီျပင္သည္။ ရသေျမာက္ လူ ့သဘာဝအဖြဲ႔ ့မ်ား ႏွင့္ ျမန္မာ့လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအတြက္ လိုအပ္ေနေသာ ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈ အျပည့္ရိွသည့္ ပင္ကိုယ္ေရးဝတၳဳ႐ွည္စစ္စစ္ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၅ႏွစ္ေက်ာ္က မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ေသာ
ကဗ်ာဆရာ အစ္ကို ႐ိုးသက္၏ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။

" လူခါးက စကားေျပေကာင္းေတြ ေရးႏိုင္မယ့္ လက္ ကြ "

သူ ့ဝတၳဳတိုေတြ အနီးကပ္ဖတ္ရသူ ကြၽန္ေတာ္က
ထိုစကားကို အႂကြင္းမဲ့ယံုသည္။ယံုၾကည္သည့္အတိုင္းလည္း ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္တို ့ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
အင္းစိန္ၿမိ့ဳနယ္ တစ္ေနရာတြင္ သူ၏ လက္ေရးမူ သည္ဝတၳဳ႐ွည္ကို ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။
ယခု တဖန္ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ကို ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ မွာ ထပ္ဖတ္ရသည္။
သည္တစ္ခါ ထပ္ဖတ္ရသည္က လက္ေရးမူမဟုတ္ ပံုႏွိပ္စာလံုးေလးေတြႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ကိုခါးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူသည္။ သူ သည္ သူဝါသနာႀကီးေသာ စာေရးျခင္း အႏုပညာျဖင့္ ေဘးထြက္ဖိတ္စင္ေနေသာ ျမန္မာ႔ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ၏ ဘဝမ်ားကို မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့သည္။ မင္းသားဟန္ေဆာင္ထားေသာ မေလး႐ွား၏ မာယာမ်က္ႏွာဖံုးကို ဆြဲခြၽတ္ျပခဲ့သည္။
ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္တြင္ အစြယ္ျပဴးျပဴးႏွင့္ ဘီလူး႐ုပ္ မေလး႐ွားကို ေတြ ့ၾကရမည္ျဖစ္သည္။
ကိုခါးသည္ စာေပတာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့ၿပီဟု ကြၽန္ေတာ္မွတ္ခ်က္ျပဳခ်င္သည္။
ေနာက္ဆံုးအေနျဖင္႔ သူ၏ မေလး႐ွားသို႔ ့အမွတ္ရခ်က္မ်ား ကဗ်ာႏွင့္ အဆံုးသတ္ခ်င္ပါသည္။

မေလးရွားသုိ ့အမွတ္ရခ်က္မ်ား
...................................

ဘ၀မွာ
ဘာအေရးၾကီးဆုံးလဲ ဆုိတဲ ့ေမးခြန္းကုိ
ထူးအိမ္သင္က
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနွင္ ့ ဥာဏ္ပညာ လုိ ့ေၿဖတယ္ ။

လူခါးက အဲဒီေမးခြန္းကုိ
ေဟာသလုိ ေၿဖလုိက္မယ္
မိတ္ေဆြ ၊ အနဳပညာနွင္ ့ရုိးသားၿခင္း ။

သတိရၿခင္းကြပ္လပ္မွာ
ကလစ္တစ္ခ်က္ေထာက္လုိက္ေတာ့
ဖရီးေကာလ္လင္းမ်ား
စက္ရုံေကာလ္လင္းမ်ား
ဧဂ်င့္ေကာလ္လင္းမ်ားနဲ ့
အုိဗာစေတးမ်ား ဆုိၿပီး က်လာတယ္ ။

အရိပ္လုိခ်င္လုိ ့အကုိင္းမခ်ဳိးခဲ ့ဖူးဘူး
အကုိင္းခ်ဳိးခ်င္လုိ ့အရိပ္မခုိခဲ ့ဖူးဘူး ။

တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ၿငိခဲ ့
ဒါဟာ သံေယာဇဥ္။

တစ္ေယာက္ရင္ဘတ္ကုိ တစ္ေယာက္က
ဖေယာင္းတုိင္မီးကူးသလုိ ကူးေပးခဲ ့ရ။

တစ္ေယာက္ထမင္းတစ္နပ္ကုိ တစ္ေယာက္က
အသက္ကယ္ေဆးလုိ ခြဲေ၀စားသုံးခဲ ့ရ ။

တစ္ေယာက္ကားခကုိ တစ္ေယာက္က
ေၾကြးဆပ္သလုိ ထုတ္ေပးခဲ ့ရ ။

အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်တာကုိ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆြဲထေစခဲ ့တာ မိတ္ေဆြ ။

အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်တာကုိ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆြဲထေစခဲ့တာ အနဳပညာ ။

အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်တာကုိ
အၾကိမ္ၾကိမ္ဆြဲထေစခဲ့တာ  ရုိးသားၿခင္း ။

ငါတုိ ့ေလ..၊
ဘယ္သူသိနုိင္မွာလဲ
စာေပေဟာေၿပာပြဲ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကုိ
လမ္းေဘးေတာင္းရမ္းစားသလုိ ေရာင္းခဲ ့ရ ။

အရွဳံးခံထုတ္တဲ ့ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ကုိ
သုံးၿပီးသားကြန္ဒုံးတစ္ခု လုိ အၾကည့္ခံခဲ ့ရ ။

နာတယ္
KLCC  ၾကီးကုိ နာတယ္
ကုိတာရာယာ ၾကီးကုိ နာတယ္
မုိင္ဒင္းၾကီးကုိ နာတယ္
KL စန္ထရယ္ၾကီးကုိ နာတယ္
KTM ၾကီးကုိ နာတယ္
LRT ၾကီးကုိနာတယ္
ကြာလာလမ္ပူၾကီးကုိ နာတယ္
မင္းကုိ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းမိခဲ့တာ
ငါ နာတယ္ မေလးရွားေရ။

မင္းဟာ
မုဒိမ္းေကာင္
မင္းဟာ
ၿပန္ေပးသမား
မင္းဟာ
ခါးပုိက္နွဳိက္
မင္းဟာ
ဓါးၿပ
မင္းဟာ
ပါးစပ္ပြဲစား
မင္းဟာ
လိမ္ညာ၀ံ့သူ ေခြးအၾကီးေပါ့ ။

မင္းဟာ ငါတုိ ့မ်က္နွာကုိ အက္ဆစ္နွင့္ ပက္ေသာသူ
မင္းကုိ ကမၻာမေၾကသ၍ ငါမုန္းမိရဲ ့။

မင္းသိလား
မင္းတုိ ့သိတဲ ့ ဂ်လန္းယူသန္ ့ ဆုိတာ
ငါတုိ ့ရဲ ့  ဦးသန္ ့
မင္းသိလား
မင္းတုိ ့သိတဲ ့ THE LADY  ဆုိတာ
ငါတုိ ့ရဲ ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ။

မင္းတုိ ့ေၿမမွာ
ငါတုိ ့ေသြးဟာ အေရာင္ဆုိး ခံခဲ့ရ ။

မင္းတုိ ့ေၿမမွာ
ငါတုိ ့အသားဟာ ကြ်န္လုိေရာင္း၀ယ္ၿခင္းခံရ ။

မင္းတုိ ့ေၿမမွာ ငါတုိ ့ ဆီက လူေတြ
ေခြးလုိ ၊ ႏြားလုိ ၊ ၀က္လုိ ၊ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္လုိ
ရွင္သန္ရ ၊ ေၿပးလႊားရ ၊ ရုန္းကန္ရ ၊ ထိတ္လန္ ့ ့ငုိေၾကြးခဲ ့ရ ။

ဘီယာဆုိင္ေတြမွာ
KTV  ေတြမွာ
မာဆပ္ ေတြမွာ
ေခ်ာင္ကစ္မွာ
ဘူကစ္ဘင္တန္းမွာ
ဂန္တင္းဟုိင္းလန္းမွာ
လန္ကာ၀ီမွာ
ေၾသာ္..ငါတုိ္ ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ ့ကုိယ္ သူတုိ ့ ၿမန္မာဆုိတာ ေမ့ၾက
ကုိယ့္မင္း  ကုိယ္ ့ခ်င္း
ကုိယ့္ထီး  ကုိယ့္နန္း ကုိယ့္ၾကငွန္း နဲ ့ဆုိတာ ေမ့ၾကေပါ့ ။

အရင္တုန္းက
သီေပါနဲ ့ စုဖုရားကုိ
သူမ်ားေတြက အတင္းအဓမၼ လာဖမ္းသြားတာ
အခုကငါတုိ ့ကုိ
သူမ်ားလက္ထဲ အတင္းအဓမၼ ထုိ းထည္ ့ခံခဲ့ရတာ။

မေလးရွားေရ
မင္းဟာ ေအာင္နဳိင္သူၾကီးပါ
မင္းဟာ စစ္ကုိေအာင္နဳိင္သူၾကီးပါ ။

ဒီမယ္ မေလးရွား
မသိရင္ မွတ္ထား
မင္းရဲ ့ဖိနွိပ္မႈေအာက္ကေန
မီလ်ံနာၾကီးေတြ မထြက္ခဲ ့ေပမယ့္
ကဗ်ာဆရာေတြ စာေရးဆရာေတြ ထြက္ခဲ့တယ္ ။

သူတုိ ့မင္းအေၾကာင္းကုိ ဖြဲ ့ဆုိၾကတယ္
မင္း ညံ့ေၾကာင္း
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေၾကာင္း
လူစကားနားမလည္ေၾကာင္း
ေခြးလုိ စာရိတၱရွိေၾကာင္း
ဆင္လုိ မႈံယုိတတ္ေၾကာင္း
အုပ္စုဖဲြ ့ၿပီး ကုိက္တတ္ေၾကာင္းေတြေပါ့ ။

မင္းလာရင္   အေသခံဗုံးခြဲမယ့္လူလည္း ရွိရဲ ့
မင္းလာရင္   အေရခြံႏႊာပစ္မယ္ ဆုိတဲ ့လူလည္း ရွိရဲ ့
မင္းလာရင္   လည္ပင္း ထြန္တုံးတင္နင္းပစ္မယ္ ဆုိတဲ ့လူလည္းရွိရဲ ့
မင္းလာရင္ ေၿမြေပြးၾကီးၾကီးကုိက္ရေစ့မယ္ ဆုိတဲ ့လူလည္း ရွိရဲ ့ ။   

 အုိ   မေလးရွား
ငါ့ အသက္နဲ ့ခႏၶာ တည္သ၍
သင့္အား လက္စားေခ် ခြင္ ့ရရပါေစသား   ။     ။
                                                     
လူခါး
31.03.2014 , (M0NDAY . YANGON)

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
#လင္းလက္တာရာ
5.1.2018

ႀကိဳး

သံႀကိဳး
ေၾကးနန္းႀကိဳး၊ စတီးလ္ႀကိဳး
သံမဏိႀကိဳးေတြနဲ ့မွမဟုတ္ဘူး
က်စ္ဆံၿမီးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ခ်ည္ေႏွာင္ရင္လည္း
ခိုင္ျမဲပါတယ္ကြယ္

လင္းလက္တာရာ

ငါးမန္းဖမ္းပြဲ

က်ံဳးေရထဲမွာ
ငါးမန္းေတြ ဘယ္သူလာလႊတ္ထားတာလဲ
ေသြးဆာေနတဲ့ ငါးမန္းေတြ
ျမိ့ဳရိုးကို လွမ္းလွမ္းဟပ္
ျမိ့ဳသူျမိ့ဳသားေတြကို အနံ ့ခံ
ငါးမန္းေတြ တျဖည္းျဖည္းထြားလာ
သြားေတြ ႀကီးမားထက္ျမလာ
အုပ္ဖြဲ ့ၾကီးစိုးလာ
က်ံဳးေရနဲ ့မဆံ့မျပဲ
ဒီအတိုင္းဆို ငါးမန္းေတြ လွ်ံက်ေတာ့မယ္
လမ္းေတြေပၚမွာ ေစ်းေတြထဲမွာ
စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ
စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ စက္မႈဇုန္ေတြမွာ
ေဆးရံုေတြမွာ တကၠသိုလ္ေတြမွာ
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ
ပြဲေတာ္ေတြမွာ
ငါးမန္းေတြ က်ဴးေက်ာ္လာေတာ့မယ္
ဒီအတိုင္းဆို ငါးမန္းျမိ့ဳၾကီး ျဖစ္ေတာ့မယ္
ျမိ့ဳရိုးဟာ အရိုးပဲ က်န္ေတာ့မွာလား
ျမိ့ဳသူျမိ့ဳသားေတြကေရာ
အသက္အေသြးအသားေတြ ပဲ့ပါကုန္ေတာ့မွာလား
ေနရာအနံ ့အျပား ေသြးညီွနံ႔ ငါးမန္းယဥ္ေက်းမႈၾကီး
ထြန္းကားေတာ့မွာလား
ငါးမန္းေတြကို ဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္ေနမွာလား
ငါးမန္းေတြကို ဘယ္လို ဖမ္းမလဲ
က်ံဳးေရထဲမွာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိလာလႊတ္ထားတဲ့ ငါးမန္းေတြ ရုန္းၾကြေနျပီ

- လင္းလက္တာရာ
    4.7.2014